Kilka silnych geomagnetycznych wydarzeń na Słońcu spowodowało, że chmury naładowanych cząstek w trybie prawie ciągłym docierają do Ziemi. Kumulacja kilku koronalnych wyrzutów masy jest dodatkowo wzmacniana przez strumień wiatru słonecznego, który jest emitowany przez dziurę koronalną.

Burza magnetyczna osiągnęła średnią intensywność, czyli oscylowała wokół poziomu G2. Jej wystąpienie zostało zainicjowane poprzez nadejście fali uderzeniowej z CME, do jakiego doszło 5 października.

Na wyższych szerokościach geograficznych sztorm osiągał nawet poziom G4, a indeks Kp dochodził do wartości 7 dlatego widoczne były zorze nawet nad Europą.

Powyżej znajduje się film przedstawiający zorze polarną nad Belgią. Obserwacja ta została wykonana na samym początku trwającej burzy magnetycznej.

Tymczasem o 11:17 UTC w dniu 8 października w północno-wschodniej części Słońca odnotowano nowy krótki, ale jasny rozbłysk Klasy M, któremu towarzyszył koronalny wyrzut masy skierowany w kierunku Ziemi. Dzisiaj w ciagu sześciu godzin doszło do dwóch rozbłysków M1.7 i M1.0 co dokumentuje poniższy wykres z satelity GOES.

Wybuchowy, aktywny region Słońca który wyzwolił to zjawisko, do końca tego tygodnia znajdzie się na wprost Ziemi.