Madagaskarskie węże Schlegla giną masowo z powodu zatrucia przez jadowite czarne ropuchy bliznowate, które pojawiły się na wyspie około dziesięć lat temu. W rezultacie niektóre lokalne populacje tracą sześć procent osobników rocznie i ryzykują wyginięciem w ciągu zaledwie kilku lat. 

Zagrożone są inne węże Madagaskaru, a także lokalne drapieżne ssaki i ptaki. Jak zauważono w badaniach, na Madagaskarze może powtórzyć się ta sama historia, co w Australii, gdzie liczba rodzimych drapieżników gwałtownie spadła z powodu rozprzestrzeniania się inwazyjnych ropuch aga.

Inwazyjna ropucha aga (Rhinella marina) spowodowała poważne szkody w ekosystemach Australii. W latach 30 tych te płazy zostały sprowadzone na kontynent w celu zwalczania szkodników trzciny cukrowej – i od tego czasu rozprzestrzeniły się szeroko na północy i wschodzie Australii. 

Lokalne drapieżniki, które nigdy wcześniej nie spotkały ropuch i nie były odporne na ich truciznę, próbowały je zjeść i umierały z powodu zatrucia. Nic dziwnego, że z powodu inwazji inwazyjnych płazów liczba wielu australijskich węży, jaszczurek i drapieżników torbaczy gwałtownie spadła. Teraz ta historia wydaje się powtarzać na Madagaskarze.

Podobnie jak w Australii, na Madagaskarze od milionów lat nie było prawdziwych ropuch. Jednak dzięki człowiekowi około 2010 roku na wyspę wkroczyły ropuchy azjatyckie (Duttaphrynus melanostictus). Najprawdopodobniej przybyły drogą morską z ładunkiem statków zmierzających do portowego miasta Toamasina na wschodnim wybrzeżu Madagaskaru. W ciągu nieco ponad dekady ropuchy z powodzeniem skolonizowały Tuamasinę, jej przedmieścia i okoliczne pola uprawne. W sumie płazy skolonizowały obszar około 500 kilometrów kwadratowych i nadal zdobywają nowe obszary. 

Według naukowców granice ich zasięgu rozszerzają się średnio o 2,5 kilometra rocznie. Zoolodzy obawiają się, że drapieżniki z Madagaskaru, podobnie jak australijskie, zaczną polować na inwazyjne ropuchy i będą masowo ginąć od ich trucizny. Badania potwierdzają, że nie mają odporności na jad ropuchy. Szczególny niepokój budzi los niektórych lokalnych gatunków węży wyspecjalizowanych w jedzeniu płazów.