Facebook wyłączył sztuczną inteligencję, która stworzyła własny język komunikacji

Kategorie: 

Źródło: Flickr/DigitalRalph/CC BY 2.0

Sztuczna inteligencja często postrzegana jest jako zagrożenie dla ludzkości. Inteligentne algorytmy mogą okazać się bardzo przydatnym narzędziem, lecz zdaniem krytyków przyjdzie kiedyś taki czas, że wymkną się spod naszej kontroli. Media w tym właśnie kontekście zaczęły donosić o sytuacji, w której sztuczna inteligencja opracowana przez korporację Facebook stworzyła własny język.

 

Specjaliści Facebooka zauważyli, że boty zaczęły komunikować się między sobą w nietypowy sposób. Korzystały z języka angielskiego, lecz samodzielnie go zmodyfikowały, aby zwiększyć efektywność komunikacji. Formułowane zdania wydawały się kompletnie bezsensowe dla człowieka, lecz były zrozumiałe dla botów. Pierwsze z nich brzmiały: "I can i i everything else" i "balls have zero to me to me to me…", a każde kolejne były wariacją poprzednich z wielokrotnym wykorzystaniem słów "i" oraz "to me". Facebook zadecydował o wyłączeniu sztucznej inteligencji.

 

Założyciel Facebooka Mark Zuckerberg skomentował niedawno alarmistyczne wizje Elona Muska dotyczące SI twierdząc, że zwyczajnie przesada. Właściciel Tesli odpowiedział, że Zuckerberg ma "ograniczone pojęcie" w tej sprawie. Choć oboje przyczyniają się do rozwoju sztucznej inteligencji Zuckerberg uważa siebie za optymistę, zaś Musk uważa, że należy być ostrożnym.

 

Warto dodać, że ostatnie tajemnicze zachowanie sztucznej inteligencji nie jest wyjątkiem. Specjaliści wielokrotnie odnotowali przypadki, w których inteligentne boty zaczęły modyfikować stosowany przez nich język, aby poprawić komunikację - zupełnie niezależnie od człowieka.

 

Ocena: 

5
Średnio: 5 (3 votes)
Opublikował: John Moll
Portret użytkownika John Moll

Redaktor współpracujący z portalem zmianynaziemi.pl niemal od samego początku jego istnienia. Specjalizuje się w wiadomościach naukowych oraz w problematyce Bliskiego Wschodu


Komentarze

Portret użytkownika Jajcarz

"Niektóre organizmy żywią się

"Niektóre organizmy żywią się energią z kamieni."

Nic mi o tym nie było wiadomo. Chodzi o jakieś konkretne kamienie, czy o każdy kamień? Wspomnij też coś o tych organizmach, które mogą się nimi żywić. Żebym miał trop do dalszych dociekań.

Twoja wizja Stwórcy staje się coraz bardziej możliwa dla mnie do zaakceptowania. Smile Jednak porównanie ze Słońcem obrazuje raczej to, co mam mu do zarzucenia. Jeśli coś stworzył, popadł w dualizm, ujrzał co stworzone i niestworzone. Jest zatem zmienny, więc i niestały, nietrwały, przemijający. Chyba jedyną istniejącą a wieczną rzeczą, jest zmiana, nietrwałość. To musiałby być ów Stwórca o ile ta niestałość nie przeminie wraz z jej wytworami. W tym miejscu pękam, ale nie kupuję takiego Boga. Smile Mierzę wyżej, ponad przemijanie i szukam prawdziwej wieczności. To nawet daje się ułomnie wyrażać słowami, ale to chyba nie miejsce na ciąg dalszy. Smile

Pewnie, że naszym celem nie jest stworzenie czegoś lepszego niż my sami, ale i trudno szukać jakiegoś celu. Istniejemy bo chcemy i z to widzę jako program, z którego trzeba się uwolnić. Po przekroczeniu naszych iluzji, pragnień i niechęci, staniemy się wolni i pełni mądrości. To znów rozumiem jako inteligencję - zdolność do zaprzestania tworzenia iluzji, pragnień, awersji. Natomiast samo zaprzestanie - jako mądrość. Gdybym miał pokusić się o wskazanie celu życia, byłoby nim osiągnięcie mądrości, ale to nie jest obowiązkowe. Kto chce, może w nieskończoność kręcić się w kole narodzin i śmierci, cierpieć i doznawać sporadycznych przyjemności.

Czy można winić jakąś obcą inteligencję, za dobrowolne tkwienie w iluzji? Za niechęć do jej przejrzenia? Według mnie, jedynymi winnymi za ten stan rzeczy, jesteśmy my sami. Owszem, inni mogą nam utrudniać przejrzenie, mamić i oszukiwać, ale fałsz jest autodestrukcyjny i w końcu każdy staje przed szansą spojrzenia prawdzie w oczy. Ogromna większość ucieka w takiej chwili w różne iluzje i sam sobie wgrywa wygodny program. Smile

Portret użytkownika Jajcarz

Dzięki za linki, zaraz

Dzięki za linki, zaraz poczytam. Smile

"I prawdziwa miłość."

Jak nasza. Smile

Domyślam się o co mogło chodzić z tym Słońcem. To nawet trochę koresponduje z tym co sam sobie wyobrażam, ale w tym "udzielaniu" tkwi właśnie zmienność i nietrwałość.

Takie cele mogą chwilowo być, ale w ostatecznym rozrachunku są sprzeczne wewnętrznie. Jeśli życie jest wynikiem popadnięcia w iluzję, to nie lepiej było w nią nie popadać? Nie trzeba by było wytyczać żadnych celów, by z niej wyjść. Smile

Portret użytkownika keri

>Jak nasza.

>Jak nasza. Smile

Smile

Chacha, Drako-podglądacz twierdzi, że widział Ciebie pod moją sukienką Biggrin Lol I nawet widział podwójnie Biggrin

http://zmianynaziemi.pl/comment/367242#comment-367242

Życie nie jest iluzją, choć iluzji w nim wiele. Im większa świadomość i wiedza, tym tych iluzji dostrzega się więcej.

Niebawem będzie coś jak w bajce "Nowe szaty cesarza". Wszyscy widzieli, że jest goły, a ten szedł w zaparte okryty jeno swą śmiesznością.

Takim przypadkiem golizny i iluzji jest rzekome lądowanie astronautów na Księżycu, oficjalna budowa Wszechświata, wielki wybuch, hipoteza względności ajnstajna, wiele procedur medycznych, bezpieczeństwo Fukushimy itd.

Kiedy świat upora się z tą golizną, będzie cudowny, gdyż wszystkie gołodupce też znikną wraz z iluzją, którą tworzyli Smile

Portret użytkownika Jajcarz

Nie napisałem, że życie jest

Nie napisałem, że życie jest iluzją, tylko "wynikiem iluzji". Tak jak wszystkie pragnienia i awersje. To właśnie one są "esencją życia" albo raczej "nawozem"? To one powodują zespolenie funkcji mentalnych z fizycznymi i w ten sposób powstaje jajko, które przez większość swojego życia, wzmacnia te więzi i potem znów pragnie być zniesione. Smile

To co opisałaś jako iluzje, to już jakiś poziom "hard". Nawet gdyby były prawdziwe, odnosiłyby się do mentalnych "konstrukcji" - wymysłów. To rzeczywiście przypomina roztrząsanie bajek, ze śmiertelną powagą. Smile

"Chacha, Drako-podglądacz twierdzi..."

No proszę Cię... Chcesz się "wczuwać" w każdego bąka, którego puści jakiś Drako? Smile

Portret użytkownika keri

Iluzje, o których pisałam są

Iluzje, o których pisałam są zewnętrzne, lecz tak nachalnie wciskane, że wielu przejmuje je jako wiedzę wzmacniając te iluzje i ładując w siebie programy z nimi związane, które zniekształcają odbiór świata. Ludzie z powgrywanymi fałszywymi programami przestają myśleć, przestają ufać swym zmysłom i odbierają tylko taki obraz, jaki otrzymają w medialno-nałukofo-religijnej papce.

Wiele osób z genialnymi i wspaniałymi umysłami zajmuje się rozwalaniem tego zewnętrznego fałszu.

A Ty miałeś na myśli iluzje związane z pragnieniami i awersjami! Smile

Ojej,... jakie to delikatne i subtelne.

Dobrze, ściągam skórzane rękawice i zakładam koronkowe Smile

Zmiany są najbardziej stabilnym czynnikiem życia. Nie uważam, że ta zmieność jest negatywna, gdyż ona rozwija, wzbogaca poznawanie. Ty chyba dość nieprzychylnie odbierasz zmieność, co wcale nie znaczy, że inaczej niż ja! Uważasz, że zmieność to niestałość, nietrwałość i przemijanie. Tu jest niezmiernie istotne określenie przestrzeni zmian. W różnych przestrzeniach zmieność może być postrzegana inaczej.

Mierzysz wyżej, ponad przemijanie i szukasz prawdziwej wieczności.

Ja też i dotarłam już do sposobu, jak to osiągnąć w fizycznym ciele.

W tej chwili trwa intensywna praca istot zaangażowanych, aby tak zmienić przestrzeń, by to, czego szukasz, było dostępne dla świadomych i dobrych.

Hehe, nieprzemijanie jest związane z ogromnymi zmianami Smile

Pragnienia i awersje uważasz za iluzje czy wynik iluzji?

Czucia, odczucia, emocje, uczucia mogą być fałszywe, lecz i prawdziwe. Są nieprzewidywalne i to różni ludzi od maszyn Smile

Ja wybieram człowieczeństwo z nieprzywidywalnością i prawdziwą miłością, która wszystko łączy i stabilizuje Smile

Hehe, jak odróżnić prawdziwą miłość od innych uczuć? Po tym, że nie przeminie. Tyle, że po latach taka sprawdzana miłość będzie czymś zupełnie innym. Ona się nie zmieni, lecz zmienią się ci, którzy ją testowali, więc będzie dla nich inna Smile

 

Portret użytkownika Jajcarz

Bardzo sympatyczna i

Bardzo sympatyczna i niebanalna dyskusja a miejsce nam się kończy, więc postaram się krótko.

Iluzje związane z pragnieniami i awersjami uważam za bezpośrednią przyczynę wszystkich innych. Te, o których Ty mówisz, są pochodną.

Zmienności nie postrzegam nieprzychylnie. Tylko stwierdzam fakt, że jest integralną częścią przemijania a to, jest przyczyną wszystkich cierpień. Jeśli je zaakceptować i nie szukać stałości w niestałym, trwałości w nietrwałym, przyjemności w nieprzyjemnym..., znika pragnienie/przywiązanie, awersja... i z nimi cierpienie. Pozostaje wtedy doskonały, błogi spokój, wolność, które są najwyższym szczęściem.

I w tym tkwi iluzja najgorsza - "ja, mnie, moje...". To ono jest warunkowane tak, że szczęście widzimy w ekscytacji a spokój uważamy za nudny. Nie widzimy, nie chcemy zrozumieć, że kiedy doznajemy szczęścia, to właśnie jest uczucie spokoju tak uwalniającego, że aż chce pierś rozerwać.

Emocje to tylko myśli, z którymi utożsamiamy się tak intensywnie, że wywołują różne sensacje odczuwane w ciele. Nie są żadnym szczególnym bytem. Maszyny nieprędko będą to potrafiły. Potrzebna jest zdolność odczuwania całego ciała, na różne sposoby. Trzeba by także wyposażyć je w ego a to, wydaje się być co najmniej dziwnym acz kosztownym pomysłem. Smile

Portret użytkownika keri

Nirwana? Najwyższe szczęście?

Nirwana? Najwyższe szczęście?

Oho, wcale nie.

Spokój to spokój, wolność to wolność. Szczęście jest czymś innym.

Połączenie, łączność, czucie łączności potrafi wywoływać taką radość, że nie ma wątpliwości, że właśnie to jest największym szczęściem.

Kiedy doznajemy szczęścia to czujemy się połączeni z Ziemią, z energią, z kosmosem i cała materia znika jako nieistotna. To nie jest uczucie spokoju tylko spełnienia Smile

Portret użytkownika Jajcarz

"Nirwana". Nie lubię tego

"Nirwana". Nie lubię tego słowa. Wyświechtane jak "miłość". Czegóż to się na jej temat nie pisze.
Spokój, to wolność od niepokoju, jakiejkolwiek zależności i jest jak ekstaza. Potrafi być tak dojmujący, że daje wrażenie fizycznej rozkoszy. To właśnie wtedy budzi się poczucie jedności, bo nie istnieje wielość. To wszystko co opisałaś jako szczęście, jest tylko iluzją, jeśli nie wynika ze spokoju. Nagle łup! Przychodzi choroba, tracisz wzrok, słuch...,nadchodzi śmierć i iluzja połączenia pryska jak bańka mydlana, ponieważ było wytworem umysłu przywiązanego do nietrwałych, materialnych form, relacji i swoich o tym wyobrażeń. Kiedy zrozumiesz nieuwarunkowane szczęście, nie będziesz potrzebować ani Ziemi, ani innych, ani nawet siebie. Nie będzie już podziału na "ja i nie ja". Tu doszliśmy do końca. Teraz możesz o tym pomyśleć i odrzucić, lub pozwolić się zainspirować.
Pozdrawiam. Smile

Portret użytkownika keri

Pisałam o wrażeniach

Pisałam o wrażeniach energetycznych, o połączeniu energetycznym, jedności energetycznej. Nie o materii.

Nie wykluczam, że piszemy o tych samych wrażeniach, lecz używamy innych określeń, ponieważ opieramy się na innej literaturze.

Prawdopodobnie to, co Ty nazywasz spokojem, ja nazywam połączeniem.

Wrażenia z zaistnienia Twojego spokoju a mojego połączenia są identyczne:

"... jest jak ekstaza. Potrafi być tak dojmujący, że daje wrażenie fizycznej rozkoszy. To właśnie wtedy budzi się poczucie jedności, bo nie istnieje wielość."

Smile

Portret użytkownika Jajcarz

Przeszło mi to też przez myśl

Przeszło mi to też przez myśl. Być może Twoje podejście, może być etapem na ścieżce, którą podążam. Z doświadczenia swojego i mnie podobnych, mogę jednak powiedzieć, że wszystkie te wspaniałe przeżycia w końcu znikają. Nawet jeśli właściwie rozpoznaje się ich naturę. Jeśli rozumie się je fałszywie, "droga" się kończy i człowiek pozostaje jedynie z tęsknotą za tym i frustracją wynikającą z prób pochwycenia tego znów.

Ostatecznie jednak, mówimy o różnych rzeczach, choć spokrewnionych. Smile

Portret użytkownika keri

Część wrażeń związanych ze

Część wrażeń związanych ze zmianą praw fizycznych zniknęła i faktycznie pozostała tęsknota za tym. Wiem też, że w takim stanie połączenia człowiek nie może normalnie funkcjonować w materii.

Jeśli jednak uważasz, że mówimy o różnych rzeczach, to mnie bardziej podoba się połączenie od spokoju, gdyż wrażenia z połączenia nie zanikają, a z Twojego spokoju - jak napisałeś - wszystkie wspaniałe przeżycia poznikały.

To może ja jestem na dobrej ścieżce, a Twoja droga jest do zmiany? Smile

Portret użytkownika Jajcarz

PS

PS
Jeśli wystarczająco intensywnie będę myślał o seksie, prawdopodobnie "osiągnę" orgazm. Biggrin Taka "zdobycz" przypuszczalnie nie tylko nie zniknie, ale w miarę praktyki wzmocni się. Nie znaczy to, że rozkosz jest pozazmysłowa.

Energia i materia. Nie ma większej różnicy, może nawet żadnej. Obie należą do tego samego, uwarunkowanego świata. Trwałe jest tylko to, co nie powstało.

Portret użytkownika Jajcarz

Naprawdę uważasz to za

Naprawdę uważasz to za rozkosz niematerialną? Jeśli odetniesz zmysły i ich wspomnienie, czy to będzie nadal możliwe. Czyżbyś sugerowała, że należy się przenieść do wyimaginowanego świata? W porządku, ale to kierunek dokładnie odwrotny od obranego przeze mnie i całkowicie nierzeczywisty. Nie lepiej zaćpać, albo cóś? Efekt murowany i łatwy. Smile

Strony

Skomentuj