Zazwyczaj nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale większość marek produktów, jakie kupujemy należą do dziesięciu międzynarodowych korporacji. W sklepach zostało stworzone wrażenie wyboru i konkurencji, ale tak naprawdę jedyny wybór, jaki możemy dokonać to zdecydowanie na zakup produktów którejś z tych konkretnych firm.

Poniższa grafika przedstawia zależności między markami i ich właścicielami z perspektywy USA, dlatego należy zaznaczyć, że neokolonializm ekonomiczny w Europie polega na skupowaniu lokalnych marek i włączanie je w struktury gigantycznych globalnych kompanii.

Zawsze, więc gdy wydaje nam się, że mamy jakiś wybór okazuje się, że nasze pieniądze powędrują do kilku globalnych korporacji. Niektóre z firm tego typu stały się tak potężne, że dysponują siłą ekonomiczną przewyższającą możliwości całego kraju. Podobno potencjał gospodarczy samego Apple jest porównywalny z Polską.

To wszystko stwarza zagrożenie oligopolem o ile już się w nim nie znaleźliśmy. Człowiek może się obyć bez komputera, samochodu i wielu innych rzeczy, ale nie może się obyć bez jedzenia. Przy rosnącej populacji ludzkości problem żywności będzie narastał a ten, kto sprawuje realny nią handel będzie mógł z tego czerpać wielkie zyski.

Obecność tak małej ilości globalnych firm z branży spożywczej powoduje tez, że dużo łatwiejsze mogą być dla nich na przykład kampanie promujące dany sposób żywienia lub konkretne sztuczne składniki żywności. Ta daleko idąca centralizacja branży powoduje, że dużo łatwiej propagować konkretne wzorce żywieniowe oczywiście z wykorzystaniem mediów a czasami nawet lekarzy dietetyków.