Ważnego przełomu w zrozumieniu zderzenia kończących swe istnienie gwiazd oraz ekspansji wszechświata, dokonał międzynarodowy zespół naukowców kierowany przez naukowców z University of East Anglia w Wielkiej Brytanii. W swojej pracy astronomowie odkryli niezwykły pulsar - wirującą gwiazdę neutronową o silnym polu magnetycznym, która regularnie emituje zogniskowane impulsy emisji radiowej ze swych biegunów magnetycznych.

Ten nowo odkryty pulsar, znany jako PSR J1913 + 1102, jest częścią układu podwójnego, który zawiera inną gwiazdę neutronową jako drugi składnik. Gwiazdy neutronowe to martwe pozostałości masywnych gwiazd, które eksplodowały kiedyś jak supernowe. Składają się one z najgęstszej materii znanej nauce - tak gęstej, że kula takiej substancji wielkości dużego miasta waży kilkaset tysięcy razy więcej niż Ziemia.

Po około pół miliarda lat te dwie gwiazdy neutronowe nieuchronnie zderzą się, uwalniając ogromne ilości energii w postaci fal grawitacyjnych i światła. Ponieważ jedna z tych gwiazd neutronowych jest znacznie masywniejsza od drugiej, jej wpływ grawitacyjny doprowadzi do zniekształcenia kształtu mniej masywnej gwiazdy. W rezultacie zostanie wyrzucona duża ilość gorącego materiału, a jasność rozbłysku towarzyszącego tej fuzji będzie znacznie wyższa w porównaniu z przypadkami innych fuzji gwiazd neutronowych o w przybliżeniu równej masie.

Według naukowców słynne źródło fali grawitacyjnej odkryte w 2017 roku i znane pod nazwą GW170817, może być układem podobnym pod względem struktury do układu PSR J1913 + 1102. Ponadto systemy takie jak PSR J1913 + 1102 mogą umożliwiać niezależne wyznaczanie stałej Hubble'a, która jest miarą prędkości oddalania się galaktyk Wszechświata.