Dwa silne trzęsienia ziemi na styku kilku płyt tektonicznych na Pacyfiku

 

Najpierw wystąpił wstrząs sejsmiczny zlokalizowany na oceanicznym grzbiecie wschodniopacyficznym. Magnituda wstrząsów wyniosła w tym przypadku 6,4 w skali Richtera. Głębokość zjawiska oszacowano na 10 km. Biorąc pod uwagę miejsce wystąpienia zjawiska można podejrzewać, że trzęsienie miało jakiś związek ze zjawiskiem spreadingu, czyli rozszerzania się doliny ryftowej na skutek rozchodzenia się dwóch płyt litosferycznych.

[ibimage==35874==400naszerokoscbeztxt==Oryginalny==self==null]

Zaledwie po kilku godzinach doszło do kolejnego silnego wstrząsu sejsmicznego, tym razem na styku trzech płyt litosferycznych w pobliżu Ameryki Środkowej. Początkowo szacowano jego wielkość na 6,8 stopni, ale ostatecznie zredukowano te pomiary do 6,5.

[ibimage==35875==400naszerokoscbeztxt==Oryginalny==self==null]

To nadal bardzo silny wstrząs niekiedy kwalifikujący się do ogłoszenia ostrzeżenia przed tsunami. Głębokość trzęsienia była równie niewielka, bo szacuje się ją na 10 km pod dnem. Ostatecznie jednak Pacyficzne Centrum Ostrzegania przed Tsunami nie zdecydowało się na wystosowanie ostrzeżeń.

 

Z pewnością te dwa trzęsienia ziemi mają ze sobą jakiś związek, ponieważ ich wystąpieniu towarzyszyła koincydencja czasowa. Ludzka nauka nie jest jeszcze na poziomie, który umożliwiałby przeanalizowanie takich zależności, ale dane zebrane za pomocą sejsmografów na całej kuli ziemskiej mogą pozwolić na próby modelowania nakładających się fal sejsmicznych i tego jak wpływa to na powstawanie kolejnych kaskadowo występujących wstrząsów.