Nasze pomysły na temat centrum naszej planety mogą wymagać poważnej aktualizacji. Zamiast stale wirować szybciej niż Ziemia, nowe dowody sugerują, że stałe jądro wewnętrzne oscyluje – najpierw wiruje w jednym kierunku względem powierzchni znajdującej się daleko powyżej, a potem w drugim, zmieniając kierunek co sześć lat. Nie tylko wpływa to na nasze zrozumienie wewnętrznego funkcjonowania naszego rodzinnego świata, ale może również wyjaśnić tajemnicę, która od jakiegoś czasu intrygowała naukowców: 5,8-letnie wahania długości dnia na Ziemi.

Nowe wyniki pokazują, że powierzchnia Ziemi przesuwa się względem jej wewnętrznego jądra. Jednak nasze ostatnie obserwacje pokazują, że jądro wewnętrzne obracało się nieco wolniej w latach 1969-71, a następnie przesunęło się w drugą stronę w latach 1971-74. Zauważamy również, że długość dnia rosła i skracała się, jak można się było spodziewać. Zbieg okoliczności tych dwóch obserwacji sprawia, że ​​najbardziej prawdopodobną interpretacją jest oscylacja.

Chociaż nasze zrozumienie jądra Ziemi znacznie się poszerzyło w ostatnich dziesięcioleciach, wciąż jest wiele rzeczy, o których nie wiemy. Nie możemy po prostu tam iść i popatrzeć; wszystko, co wiemy, otrzymaliśmy z obserwacji pośrednich, takich jak rozchodzące się i przechodzące przez całą planetę fale sejsmiczne.

Ale to wciąż bardzo skuteczne narzędzie. Naukowcy ustalili, że wewnętrzne jądro Ziemi to prawdopodobnie gorąca, gęsta kula litego żelaza o średnicy około 2440 kilometrów, nieco większa niż Pluton. Dane sugerują również, że wykazuje superrotację, obracając się szybciej niż sama Ziemia.

Naukowcy po raz pierwszy szczegółowo opisali to zjawisko w 1996 roku, szacując szybkość superrotacji na 1 stopień rocznie. Później skorygowano tę liczbę do 0,29 stopnia rocznie, wykorzystując dane z podziemnych prób jądrowych przeprowadzonych na rosyjskim poligonie Nowaja Ziemia w latach 70 tych XX wieku. W nowym badaniu cofnęli się w czasie, dodając dwa testy przeprowadzone pod wyspą Amchitka w 1971 i 1969 roku. I ujawniło się coś dziwnego. Uzyskane dane wskazywały, że wewnętrzne jądro Ziemi nie obraca się, lecz subrotuje, to znaczy obraca się wolniej niż obraca się Ziemia, o około 0,1 stopnia rocznie.

Według naukowców odpowiada to oscylacjom. W momencie pełnego obrotu jądro wewnętrzne superwiruje, ale potem zwalnia, a następnie ponownie przyspiesza. Sześcioletnia okresowość wahań jest wyraźnie zgodna z innymi wahaniami, dla których nie mamy jeszcze wyjaśnienia.

Dzień Ziemi również podlega fluktuacjom w czasie plus minus 0,2 sekundy co około sześć lat, a ziemskie pole magnetyczne zmienia się w okresie tych sześciu lat. Wyjaśnienie tego wszystkiego będzie wymagało większej ilości danych, co może być trudnym zadaniem. Aperture Seismic Array Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, który zarejestrował dane z testów nuklearnych zakońćzonych 1978 roku, a podziemne testy nuklearne nie są już prowadzone tak często, jak dawniej.

Jednak dalsze postępy w technologii czujników mogą oznaczać, że szczegółowe dane potrzebne do zbadania wewnętrznego jądra Ziemi nie są tak odległe w przyszłości; Dotychczasowe wyniki dostarczają wskazówki, że wnętrze Ziemi jest nieco bardziej złożone, niż sądziliśmy.

Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Science Advances.