Dlaczego wyginęły starożytne żubry? Naukowcy odkrywają przyczyny

Najnowsze badania nad dietą i środowiskiem starożytnych żubrów rzucają nowe światło na ich wyginięcie. Zespół naukowców zbadał ponad 150 okazów szczątków żubrów z obszarów współczesnej Europy i Syberii, analizując morfologię ich zębów, co umożliwiło precyzyjne zrozumienie ich diety i adaptacji środowiskowych. 

 

 

Badania pokazują, że starożytne żubry nie ograniczały się do spożywania traw, jak wcześniej sądzono. W ich diecie występowały także karłowate drzewa i krzewy borealne, co czyni je bardziej wszechstronnymi roślinożercami, niż pierwotnie zakładano.

 

Jednak zmiany klimatyczne sprzed kilkunastu tysięcy lat miały kluczowy wpływ na ekosystem, w którym żubry żyły. W wyniku ocieplenia klimat zaczął sprzyjać rozwojowi lasów kosztem otwartych stepów. Trawiaste równiny, idealne dla żubrów, stopniowo ustępowały miejsca rozległym lasom, co zredukowało dostępność ich podstawowego pokarmu. 

 

Naukowcy doszli do wniosku, że ten proces zmienił naturalne siedliska tych zwierząt, wpływając na ich przetrwanie i adaptację. Gdy klimat zmienił się zbyt szybko, żubry straciły możliwość dostosowania się, co w połączeniu z ograniczeniem zasobów pokarmowych doprowadziło do ich wymarcia.

Image

Wyniki badań wskazują również na to, że tempo wymierania różniło się w zależności od regionu. W Europie starożytne żubry wyginęły około 12 tysięcy lat temu, podczas gdy populacje na terenie współczesnej Jakucji przetrwały do około 9 tysięcy lat temu. Te regionalne różnice wskazują, że klimat i zasoby roślinne mogły mieć istotny wpływ na czas wymarcia. 

 

Badacze twierdzą, że dłuższa obecność żubrów na Syberii była możliwa, ponieważ zmiany klimatyczne postępowały tam wolniej, dając tym populacjom więcej czasu na adaptację.

 

Znaczenie tych badań sięga jednak dalej niż samo zrozumienie przeszłości. Dzięki analizie zębów i ich związków z dietą oraz klimatem naukowcy mogą lepiej przewidywać, jak przyszłe zmiany środowiskowe wpłyną na współczesną faunę. Te odkrycia dostarczają cennych informacji o dynamice zmian ekosystemów, które mogą mieć kluczowe znaczenie dla ochrony dzisiejszych gatunków zagrożonych. 

 

Wiedza ta pomoże w podejmowaniu decyzji na temat działań ochronnych oraz w zarządzaniu populacjami zwierząt, których siedliska zmieniają się pod wpływem globalnego ocieplenia.