Naukowcy wkładają obecnie dużo pracy w takie udoskonalenie sztucznej inteligencji, maszyn oraz komputerów, by były one w stanie przewidywać ludzką śmierć. Ma to mieć zastosowanie przede wszystkim w przypadku chorób przewlekłych.

W najnowszych badaniach komputer potrafił przewidzieć, który z pacjentów umrze w ciągu pięciu lat z dokładnością do 69 %, czyli mniej więcej tyle samo, co jest w stanie przewidzieć lekarz. Obecnie większość badań nad chorobami przewlekłymi i długowiecznością wymaga długich okresów obserwacji, które dopiero mogą ujawnić różnice między pacjentami leczonymi na różne sposoby.

Wcześniejsze przewidzenie zmian nie tylko szybciej zidentyfikowałoby chorobę, ale również umożliwiłoby szybszą i skuteczniejszą interwencję. Może to prowadzić między innymi do tańszego leczenia. W styczniu naukowcy z Imperial College w Londynie opublikowali wyniki, które wykazały, że sztuczna inteligencja może przewidzieć niewydolność serca i śmierć lepiej od ludzkiego lekarza. Stworzono 250 wirtualnych, trójwymiarowych serc pacjentów, następnie algorytmy rozpoczęły badania. Ostatecznie okazało się, że maszyna była szybsza i bardziej dokładna w określaniu ryzyka zgonu, wykazując około 73 % dokładności. 

Uważa się, że zawsze istnieje górna granica dokładności tego typu przewidywań, ponieważ zawsze będzie występował element przypadkowy. Nie zmienia to jednak faktu, że rokowania mogą być jeszcze dokładniejsze, a maksymalna dokładność może wynosić do 80 %. Wymaga to wyjątkowego zestawu danych informujących o stanie zdrowia pacjenta. Gdy zbierze się ich wystarczająco dużo, maszyna będzie w stanie dokładnie przewidzieć prawdopodobieństwo śmierci danej osoby w określonym czasie.

Całe te rozważania dały początek pytaniu: czy naprawdę chcemy wiedzieć, kiedy umrzemy? Według jednej z prac naukowych niedawno opublikowanej w Psychology Review, 9 na 10 osób ankietowanych w Niemczech oraz Hiszpanii nie chce wiedzieć. Oczywiście inaczej musi to wyglądać w przypadku ludzi żyjących ze śmiertelną chorobą.