Cmentarze odgrywają ważną rolę w społeczeństwie, służąc jako miejsce manifestacji smutku dla osób, które straciły ukochaną osobę. Tutaj ciała zmarłych mogą się rozkładać, nie stwarzając zagrożenia dla zdrowia publicznego. Czasami jednak, szczególnie w złych warunkach sanitarnych i higienicznych oraz nieefektywnym gospodarowaniu odpadami, mogą stać się prawdziwymi źródłami zanieczyszczeń.

Szczególnie niebezpieczne wśród takich zanieczyszczeń są bakterie, które mogą dostać się do wód podziemnych i zagrażać infekcjami różnych patogenów przez mieszkańców sąsiednich terytoriów i odwiedzających cmentarze. Rozkładające się ciała „uwalniają” bakterie do gleby i służą jako składniki odżywcze dla bakterii już żyjących w środowisku.

Escherichia coli (E. coli) jest mikroorganizmem powszechnie stosowanym do określania poziomu zanieczyszczenia środowiska, zwłaszcza wodnego. Żyje w różnych ekosystemach, w tym w glebie, wodzie, żywności oraz we wnętrzach ludzi i zwierząt. Dostępność E. coli w dużych ilościach w dowolnym środowisku mogą wskazywać na zanieczyszczenie kałem, a niektóre szczepy tej bakterii mogą powodować choroby, takie jak biegunka, infekcje dróg moczowych i zapalenie opon mózgowych u noworodków. Ponadto wiele szczepów E. coli jest oporne na wiele antybiotyków.

Naukowcy postanowili dowiedzieć się, czy cmentarze mogą pełnić rolę składowisk tak odpornych bakterii. Problem polega na tym, że szybka urbanizacja w wielu krajach rozwijających się prowadzi do nieformalnych osiedli tuż obok cmentarzy. W większości tych osad nie ma nawet normalnych toalet, a spływ powierzchniowy z szamb spływa na cmentarze. Ludzie mogą tam wyrzucać śmieci.

Naukowcy zgromadzili wody powierzchniowe i wody z odwiertów na cmentarzu w Kapsztadzie (Republika Południowej Afryki), charakteryzującym się wysokim poziomem wód gruntowych (mniej niż dwa metry pod powierzchnią ziemi) i napływem wody morskiej, otoczonym nieformalnymi osadami. W rezultacie okazało się, że w niektórych próbkach wody ilość E. coli przekroczyło 2400 sztuk na 100 ml.

Dotyczyło to zwłaszcza wód powierzchniowych. Warto zauważyć, że woda przeznaczona do picia nie powinna zawierać E. coli ogólnie, a woda do częściowego kontaktu z ludzkim ciałem może zawierać nie więcej niż 575 E. coli na 100 ml wody. W próbkach wody z otworów wiertniczych stężenie bakterii było niższe. Również w 42% E. coli miało geny, które mogą powodować choroby zakaźne u ludzi, a 87% badanych E. coli były oporne na co najmniej jeden antybiotyk i 72% na więcej niż trzy antybiotyki.