Ostatnie badanie przeprowadzone przez badaczy z Uniwersytetu w Waszyngtonie, dowiodło, że trasy po których przepłają statki zdają się doświadczać większej ilości chmur. Olbrzymie białe smugi ciągnące się za statkami po oceanie, są widoczne nawet z orbity Ziemi.

Zespół badawczy analizował to w jaki sposób emisje ze statków wpływają na powstawanie chmur w skali regionalnej. W tym celu przez ponad dekadę analizowali oni wzorce chmur powstających nad intensywnie uczęszczanymi trasami morskimi. Obszar który wzieli sobie na cel leżał na szlaku Atlantyckim łączącym Europę z Afryką i Azją.

Wykorzystując ogólnodostępne zdjęcia satelitarne, badacze starali się pórównać obserwowane zjawiska atmosferyczne z tymi przewidzianymi przez komputerowy model. Ujęcia z satelity wyraźnie ukazują skalę problemu a przy odpowiednich warunkach można dostrzec gołym okiem długie pasmo chmur ciągnące się za statkami. Wedle szacunków badaczy, oceany tracą nawet 2 Waty energi słonecznej na metr kwadratowy z powodu powstających w ten sposób chmur.

Mimo iż wpływ szlaków morskich na powstawanie chmur może się wydawać niewielki, zdaniem badaczy jeśli spojrzy się na niego w skali globalnej, trudno nie dostrzec istotnego zagrożenia. Zmiany w niskich pasmach chmur ze wszystkich zanieczyszczeń industrialnych na świecie mogą potencjalnie zablokować do 1 Wata energii słonecznej na metr kwadratowy w skali globalnej. Dla porównania, słynne gazy cieplarniane mają blokować do 3 Watów energii na metr kwadratowy.