DNA jest potocznie opisywane jako dysk twardy naszego organizmu. W końcu jest to olbrzymi magazyn danych – taki, który może przetrwać i powtarzać się przez niezliczone pokolenia. Tylko jedna kropla DNA wystarczy, aby przechowywać na niej całą historię ludzkości.

Nie powinno więc dziwić, że duża liczba naukowców uważa DNA za przyszłość przechowywania danych. Do tej pory wszystko co udało się zakodować w kodzie genetycznym – a następnie pobrać z powrotem do komputera – to garść zdjęć, tekstów, a nawet krótki film.

Zdaniem magazynu „Wired”, nawet złośliwe oprogramowanie może być przechowywane na nici DNA, co brzmi dość niepokojąco. Złośliwe oprogramowanie w tym wypadku nie odnosi się do jakiegokolwiek rodzaju złośliwego wirusa genetycznego, który spowoduje chorobę u człowieka lub zwierzęcia. Jest to wirus komputerowy, jedynie zapisany w kodzie genetycznym.

Zapisanie oprogramowania wymagało znacznego wysiłku. Naukowcy musieli zsyntetyzować nić DNA, a następnie dołączyć konkretne substancje do nukleotydów DNA - A, T, G i C - które są indywidualnymi jednostkami „kodu” nici DNA.

Tylko niektóre nukleotydy były stabilne, więc większość ich syntetyzowanych nici była nieregularna. W końcu jednak udało im się – linie kodu zostały przekształcone w niezwykłe kombinacje nukleotydów.

Przedstawiając swoje badania na konferencji USENIX Security w Vancouver, „biohakerzy” z Uniwersytetu w Waszyngtonie wyjaśnili cel takiego ćwiczenia. Mianowicie, gdy urządzenie do sekwencjonowania genów czyta ten fragment DNA, dane przechowywane w systemie przetwarzania gromadzą się w złośliwym oprogramowaniu.

Sekwencjonowanie genów staje się coraz tańsze, szybsze i jest na dobrej drodze do stania się codziennością. Poza usługami medycznymi, które wykorzystują je w celu wyeliminowania defektów genetycznych, prawdopodobnie będzie ono wykorzystywane do określenia czyjejś tożsamości. Zamiast używać kodów PIN lub skanów siatkówki, będzie można skanować materiał genetyczny, aby uzyskać dostęp do kont bankowych lub dostać się do strzeżonych miejsc.