Naukowcy pracujący z Teleskopem Kosmicznym Hubble'a zaobserwowali rzadką autodestrukcyjną asteroidę 6478 Gault. Astronomowie zauważyli, że Gault stał się „aktywny” i wyrósł mu duży jasny ogon bardzo podobny do komety o długości 800 tys km. Drugi ogon znaleziono kilka tygodni później, pisze Science Alert.

Niektóre kosmiczne kamienie, które pierwotnie wyglądają jak asteroidy, później stają się kometami, gdy przechodzą blisko Słońca. Rosnąca energia słoneczna może ogrzać lód i inne zamrożone związki ukryte pod warstwami pyłu, zamieniając te materiały w gazy i zmuszając skałę do wyrzucania śmieci kometarnych na długi, świecący ogon.

Wydaje się jednak, że Gault nie spełniał wszystkich wymagań, ponieważ znajduje się w odległości około 214 milionów mil od Słońca między Marsem a Jowiszem. Innymi słowy, nigdy nie zbliżył się do Słońca. Teraz, dzięki licznym obserwacjom NASA i Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, tajemnica wydaje się być rozwiązana. Gault się rozpada.

„To zdarzenie samozniszczenia jest rzadko spotykane. Aktywne i niestabilne asteroidy, takie jak Gault, dopiero teraz są odkrywane za pomocą nowych teleskopów obserwacyjnych, które skanują całe niebo, co oznacza, że nie można już uniknąć asteroid, takich jak Gault, które zachowują się nieprawidłowo”- powiedział w komunikacie prasowym astronom Europejskiego Obserwatorium Południowego Olivier Hainaut.

Zespół ustalił, że dziwne zachowanie asteroidy wynika z „efektu YORP”. Efekt ten został nazwany na cześć czterech naukowców, którzy pomogli go otworzyć: Ivan Yarkovsky, John O'Keefe, Vladimir Radzievsky i Stephen Paddak. Efekt YORP jest związany ze zmianami prędkości podczas ekspozycji na światło słoneczne. Naukowcy badają obecnie, jak symulować ten efekt, strzelając potężnymi wiązkami laserowymi w maleńkie statki kosmiczne, aby zbliżyć je do innych układów gwiezdnych przy niskiej prędkości.

Naukowcy uważają, że jest to dość rzadkie zjawisko. Według astronomów, około 800 tys. znanych obiektów w pasie asteroid stanowi około jednego zniszczenia YORP rocznie. Okres rewolucji 6478 Gault był równy dwóm godzinom, co jest bardzo zbliżone do prędkości krytycznej, przy której asteroida staje się niestabilna. Według głównego autora pracy Jena Kleina z University of Hawaii, nawet bardzo niewielki wpływ mógł wywołać pojawienie się ogonów.

Olivier Eno powiedział, że długoterminowa przyszłość asteroidy Gaulta jest nieznana. Ostatecznie może rozbić się na dwie duże części lub może skleić się pod wpływem własnej grawitacji, tworząc asteroidę o nowym kształcie.