Czarne dziury to regiony czasoprzestrzeni, w których przyciąganie grawitacyjne jest tak silne, że nawet światło nie może z nich uciec. Albert Einstein, twierdził jednak, że ekstremalna grawitacja zakrzywia przestrzeń wokół dziury, co sprawia że swoiste "echo światła", ukazuje się światu. Dzięki temu dziwnemu zjawisku, astronomowie po raz pierwszy zaobserwowali światło zza czarnej dziury.

W nowym badaniu, naukowcy pod kierunkiem Dana Wilkinsa, astrofizyka z Uniwersytetu Stanforda w Kalifornii, wykorzystali teleskopy kosmiczne Europejskiej Agencji Kosmicznej XMM-Newton i należący do NASA NuSTAR, do wychwycenia światła zza czarnej dziury, z galaktyki spiralnej I Zwicky 1. Badany obiekt, jest 10 milionów razy masywniejszy niż Słońce i leży 800 milionów lat świetlnych od Ziemi.

Badania, rozpoczęły się od analizy koron czarnych dziur. Są one źródłem promieniowania rentgenowskiego, które często promieniuje z sąsiedztwa tych obiektów. Jasne rozbłyski światła, są emitowane przez gaz, który wpada do czarnych dziur z ich dysków akrecyjnych. Są to olbrzymie skupiska pyłu i gazu, które otaczają i „żywią” te obiekty.

Zespół zauważył rozbłysk rentgenowski w I Zwicky 1, który był tak jasny, że część światła odbiła się od gazu opadającego z powrotem do czarnej dziury. Kiedy światło zostało zagięte wokół czarnej dziury, dzięki ekstremalnej grawitacji obiektu, badacze byli w stanie je dostrzec za pomocą teleskopów kosmicznych ESA i NASA. Występowanie „echa światła”, zostało przewidziane przez Alberta Einsteina, w jego ogólnej teorii względności, opublikowanej w 1916 roku.

Co niezwykłe, astronomowie nie tylko zaobserwowali to światło, ale byli w stanie dostrzec jak promienie rentgenowskie, zmieniały kolor, gdy zakrzywiały się i zaczęłi poruszać wokół czarnej dziury. Obserwując podróż światła, naukowcy mają nadzieję lepiej zrozumieć, co naprawdę dzieje się w pobliżu tych wirów grawitacyjnych.