Czerwony nadolbrzym Betelgeza miał zupełnie inną charakterystykę widmową 2000 lat temu. Artykuł na ten temat został opublikowany w Miesięcznym Zawiadomieniu Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego.

Betelgeza to ogromna jasna gwiazda w konstelacji Oriona, wyraźnie widoczna gołym okiem. Jej masa przekracza słoneczną 10-20 razy, a jasność - 100 tysięcy razy, a odległość od Ziemi wynosi około 500 lat świetlnych. Obecnie jest obserwowana jako czerwony nadolbrzym i znajduje się na późnym etapie ewolucji masywnych gwiazd.

Astronomowie na Uniwersytecie w Jena Friedrich Schiller (Niemcy) i ich koledzy przeanalizowali starożytne zapisy astronomiczne (i astrologiczne), aby dowiedzieć się, jak długo Betelgeuse była w tym stanie. Okazało się, że dwa tysiące lat temu jego kolor był zupełnie inny. Tak więc w 100 r. p.n.e. astronom z dynastii Han Sima Qian nazwał ją żółtą, Syriusz – niebieską, a Antares – czerwoną. Oznacza to, że ludzie mogli wychwycić odcienie koloru gwiazd, a „żółty” nie był wcale metaforą czy niedbale dobranym słowem.

Sto lat później, na początku I wieku naszej ery, rzymski astronom Gaius Julius Hyginus pisał o pewnej gwieździe (lub planecie): „[Kolor tej gwiazdy] jest podobny do koloru gwiazdy w prawym ramieniu Oriona. Niektórzy mówią, że ta gwiazda to Saturn." Wiadomo, że Saturn ma jasnożółty odcień i nie zmienił go od tysiącleci.

Jednak w XVIII wieku to się zmieniło, a duński astronom Tycho Brahe odnotował, że Betelgeza była bardziej czerwona niż Aldebaran. Po zapoznaniu się z przybliżoną datą zmiany charakterystyk spektralnych astronomowie byli w stanie wyjaśnić wiek i masę Betelgezy. Według nich jest 14 razy masywniejsza od Słońca, a jej wiek to 14 milionów lat. Gwiazda znajduje się na późnym etapie ewolucji i za około 1,5 miliona lat przejdzie w stan supernowej.