Na półkuli północnej skończyło się lato. W jego trakcie USA doświadczyło najgorętszego lipca w historii obserwacji a temperatury, były wyższe niż średnie już od początku wiosny. Ponad 60% powierzchni tego kraju dotknięte zostało suszą, która nęka również niektóre regiony Europy Wschodniej i Indii. W tym samym czasie arktyczny lód osiągnął rekordowo niski poziom, a na Grenlandii odnotowano bardzo szybkie topnienie lodowców. Meteorolodzy już teraz sugerują, ze przyszły rok będzie jeszcze gorętszy.

Globalna średnia temperatura w maju i czerwcu i była najwyższa od początku XIX wieku. A tymczasem, w tropikalnych strefach Pacyfiku stopniowo zaczyna się zjawisko El Nino. Powierzchnia wody jest ogrzewana, a następnego roku, zgodnie prognozą może być z tego powodu jeszcze cieplej.  W ciągu ostatnich 30 lat, globalna temperatura wykazywała tendencję do wzrostu o 0,16 ˚ C na dekadę. 

Warto zadać sobie pytanie o źródła tego ciepła.  Można przypuszczać, że jest nim ocean, ale pomiary pokazują coś wręcz przeciwnego, woda absorbuje ciepło.  W takim razie być może ciepło zstępuje z nieba?  Rzeczywiście, do górnej warstwy atmosfery dociera więcej promieniowania słonecznego niż zwykle.  Dlaczego?  Ze względu na wzrost ilości gazów cieplarnianych.

Warto w tym momencie wspomnieć o tak zwanej naturalnej zmienności globalnej temperatury, którą dzielimy ze względu na trzy czynniki.  Po pierwsze, wybuchy wulkanów na przykład w 1991 na Filipinach wybuchł wulkan Pinatubo, który wywołał trzy lata ochłodzenia.  Po drugie, aktywność słoneczna, która przynajmniej teoretycznie określa się w jedenastoletnim cyklu.  Po trzecie, oscylacja południowa powodująca nieregularne wahania warunków temperaturowych na Oceanie Spokojnym gdzie dochodzi do wahań pomiędzy ciepłym i zimnym El Nino oraz La Nina.

Zaobserwowano, że globalne temperatury zazwyczaj osiągają szczyt po około czterech miesiącach po szczycie zjawiska El Nino, a minimum, odpowiednio, po La Nina.  Rzeczywiście, La Nina w 2008 i 2011, spowodowała przesunięcie trendu ocieplenia, ale w tym samym czasie 2011 był najgorętszym rokiem, w którym istniało zjawisko La Nina.

Podczas El Nino ocean traci ciepło do atmosfery, przy La Nina, wręcz przeciwnie, uzupełnia ciepło.  Potwierdzają to satelitarne pomiary. Dlatego też, jeśli globalne ocieplenie w ostatnich dekadach jest związane z El Nino lub innego mechanizmu wymiany ciepła z oceanu, ocean straciłaby ciepło.  Ale w rzeczywistości, pomiary wskazują, że raczej je kumuluje.  Najłatwiej wytłumaczyć to wpływem promieniowania słonecznego wynikającej z nagromadzenia gazów cieplarnianych (zwłaszcza metanu) w atmosferze, ale jak każda hipoteza również ta może zostać obalona, gdy tylko zrozumiemy, co naprawdę dzieje się na naszej planecie.