170 tysięcy lat temu ludzie jedli gigantyczne ślimaki

Naukowcy od dawna interesują się pytaniem, co jedli starożytni ludzie. Naszym zdaniem zwykle polowali na przykład na mamuty. Ale w rzeczywistości ich dieta obejmowała mięso różnych zwierząt, a także wiele innych produktów. Na przykład ostatnie badanie wykazało, że starożytni ludzie jedli ślimaki. Z jednej strony nie jest to zaskakujące, ponieważ ludzie do dziś jedzą wszelkiego rodzaju skorupiaki, w tym ślimaki. Ponadto w tamtych czasach były one ogromnych rozmiarów, znacznie większe niż na przykład współczesne ślimaki winniczki. Ale z drugiej strony jest to najwcześniejszy dowód na to, że ludzie jedli skorupiaki. Jeszcze ciekawsze jest to, że nasi starożytni przodkowie, wstępnie je gotowali.

 

Naukowcy z University of the Witwatersrand w Johannesburgu przeprowadzili badania w jaskini zwanej graniczną. Znajduje się w skale na zachodnich zboczach gór Lebombo, położonych w pobliżu granicy między Republiką Południowej Afryki a Suazi. To jedno z najsłynniejszych kamiennych schronień Homo Sapiens, z którego ludzie zaczęli korzystać 200 tys. lat temu. Świadczy o tym wiek najstarszego odkrytego tu popiołu. Tak, w tym czasie Homo sapiens wiedział już, jak rozpalać ogniska. 

 

Prace archeologiczne w jaskini rozpoczęły się w latach 30. ubiegłego wieku i trwają do dziś. W jaskini znaleziono szczątki starożytnych ludzi, narzędzia kamienne, a także kości różnych zwierząt, z których część już wymarła. Ludzie mieszkali w jaskini granicznej przez ponad 170 tysięcy lat. Podczas wykopalisk, które prowadzono w latach 2015-2019, naukowcy odkryli fragmenty muszli ślimaków olbrzymich. Znajdowały się w osadach mających 170-70 tys. lat. To odkrycie natychmiast zainteresowało badaczy.

 

Fragmenty muszli należały do ​​ślimaków z rodziny Achatina, czyli ślimaków olbrzymich. Średnia długość skorupy takiego ślimaka wynosiła około 15 centymetrów. Oznacza to, że były nawet większe niż współczesna Achatina, której skorupa zwykle nie przekracza 5-10 centymetrów. To prawda, że ​niektóre z ich okazów mogą dorastać do ponad 20 centymetrów. Oczywiście sama obecność muszli nic nie znaczy, ponieważ ślimaki mogły naturalnie pojawić się w ziemi. Często zakopują się w glebie, aby uniknąć odwodnienia w porze suchej. Ponadto wiadomo, że muszli ślimaków używano do dekoracji, a nawet do ceremonii religijnych itp.

 

W badaniu naukowcy poddali obróbce cieplnej muszle współczesnych ślimaków z rodziny Achatinidae.Naukowcy zauważyli jednak szeroką gamę kolorów muszli - od lśniącego beżu po brąz i matową szarość. Zmiana koloru następuje w wyniku obróbki cieplnej skorupy. Aby upewnić się, że starożytni ludzie gotowali ślimaki, naukowcy zaczęli podgrzewać fragmenty muszli współczesnych ślimaków Achatinidae i Metachatina kraussi. Używali temperatur od 200 do 500 stopni i ogrzewali muszle przez różne okresy czasu.

 

Eksperyment wykazał, że po obróbce cieplnej muszle traciły masę i tworzyły się na nich mikropęknięcia, a zawarty w nich minerał aragonit zamieniał się w kalcyt. Dodatkowo muszle stały się bardziej matowe i zmieniły kolor. Następnie naukowcy wykorzystali spektroskopię w podczerwieni i ramanowską do zbadania próbek muszli z jaskini granicznej. Jak się okazało, przeszły te same zmiany. Nie ulega wątpliwości, że zostały one również poddane obróbce cieplnej. Naukowcy informują o tym w Quaternary Science Review.