Najnowsze badania nad wnętrzem Ziemi przynoszą fascynujące odkrycia dotyczące zachowania jej jądra. W 2024 roku naukowcy potwierdzili, że wewnętrzne jądro Ziemi – masywna, solidna kula z żelaza i niklu znajdująca się około 5000 km pod powierzchnią – znacznie zwolniło, a nawet zmieniło kierunek swojego obrotu względem zewnętrznych warstw planety.

Dotychczas przyjmowano, że jądro obraca się szybciej niż powierzchnia Ziemi, ale badania fal sejsmicznych wygenerowanych przez trzęsienia ziemi oraz testy jądrowe pozwoliły stwierdzić, że od około 2010 roku wewnętrzne jądro zaczęło zwalniać. Co więcej, od tego czasu obserwuje się, że jego ruch może zacząć przebiegać w przeciwnym kierunku.

Zmiany te są częścią cyklu trwającego około 70 lat, podczas którego jądro na przemian przyspiesza i zwalnia. Przyczyną tych wahań jest interakcja pomiędzy płynnym, zewnętrznym jądrem Ziemi a warstwami skalnymi w płaszczu. Badania wykazały, że te zmiany mogą mieć subtelne, lecz znaczące skutki, na przykład wpływać na długość dnia, skracając go o tysięczne części sekundy.

Te odkrycia mogą również rzucić nowe światło na mechanizmy generujące pole magnetyczne Ziemi, które chroni naszą planetę przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym. Pole magnetyczne Ziemi powstaje dzięki ruchowi płynnego żelaza w zewnętrznym jądrze. Zmiany w rotacji jądra mogą mieć zatem wpływ na stabilność tego pola i jego ewolucję w przyszłości.

Zmiany te są dla naukowców ważnym krokiem w kierunku zrozumienia dynamiki wnętrza Ziemi i jego wpływu na powierzchnię planety. Chociaż dla większości ludzi są one nieodczuwalne, mogą mieć długofalowe konsekwencje dla geofizycznych procesów na Ziemi, w tym dla pola magnetycznego i stabilności klimatu.