Portal zmianynaziemi.pl prezentował już teorię nowozelandzkiego matematyka Kena Ringa na temat wpływu dużych planet na pływy słoneczne.

Ken Ring tłumaczy swoją metodologię predykcji trzesień w następujacy sposób:

Planety w znacznym stopniu wpływają na Ziemię nie bezpośrednio poprzez wpływ na Słońce. Niektóre z planet są bardzo wielkie.  Gdyby Słońce było piłką do koszykówki to gazowe giganty jak Jowisz i Saturn  byłyby wielkości grejpfrutów a Ziemia byłaby w tej skali jedynie ziarnkiem pieprzu.

I dalej wyjaśnia

Jowisz i Saturn powodują dodatkowe pływy na powierzchni Słońca gdy znajdą się po przeciwnych stronach gwiazdy i wtedy kiedy znajdą się po tej samej stronie naszej gwiazdy. Te zwiększone pływy na Słońcu w efekcie generują erupcje i flary słoneczne

Od 23 lutego 2011 mamy właśnie taką sytuację. Jowisz i Saturn , największe ciała niebieskie w naszym Ukłądzie Słonecznym zaraz po Słońcu znajdowały się dokładnie po przeciwnych stronach naszej gwiazdy.

 

Od 28 marca to Ziemia będzie przechodziła pomiędzy Jowiszem a Saturnem a te gazowe giganty będą jedynie jeden stopień od pozycji gdy były dokładnie naprzeciwko siebie.

 

Około 3 kwietnia, Ziemia przesunie się pomiędzy Słońce i Saturna. Później tego dnia będzie miało miejsce specyficzne ułożenie ciał niebieskich. Słońce, nasz Księżyc , Ziemia i Saturn znajdą się w jednej linii. Od 6 kwietnia Słońce znajdzie się pomiędzy Jowiszem i Ziemią a 9 kwietnia w specyficzną koniunkcję z naszą gwiazdą i nasza planetą wejdzie Merkury.

 

Czy nalezy się wtedy spodziewać wzmożonej aktywności sejsmicznej? Czas pokaże, warto jednak mieć to na uwadze jako możliwy czynnik wyzwalający lub wzmacniający zjawiska tektoniczne na naszej planecie.