Zielony Ład to nie ratowanie klimatu tylko celowa deindustrializacja Europy zarządzona przez zwolenników teorii Zero Growth

Zielony Ład, flagowy projekt Unii Europejskiej, reklamowany jako plan ratowania klimatu, coraz częściej budzi kontrowersje. Oficjalnym celem jest redukcja emisji gazów cieplarnianych i osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050 roku. Jednak dane wskazują, że emisje gazów cieplarnianych UE to zaledwie 7% globalnych antropogenicznych emisji CO2. Czy zatem Zielony Ład rzeczywiście ma sens jako globalne rozwiązanie klimatyczne? Wiele wskazuje na to, że głównym celem tego programu nie jest ratowanie klimatu, ale celowa deindustrializacja Europy i likwidacja rolnictwa.

 

 

Coraz częściej pojawiają się głosy, że architekci Zielonego Ładu są zwolennikami teorii Zero Growth (Zrównoważonego Wzrostu), znani również jako “zegiści”. Ich przekonanie, że świat powinien porzucić ideę wzrostu gospodarczego na rzecz stagnacji, stoi w sprzeczności z interesami społeczeństw i gospodarek. Zegiści uważają, że ograniczanie produkcji przemysłowej i konsumpcji jest kluczowe dla “ratowania planety”. Jednak takie podejście prowadzi do konsekwencji, które mogą okazać się katastrofalne dla mieszkańców Europy.

 

System handlu emisjami ETS (European Trading System), będący jednym z głównych narzędzi Zielonego Ładu, w praktyce prowadzi do astronomicznych wzrostów cen energii elektrycznej. Koszt uprawnień do emisji CO2, który muszą ponosić europejskie firmy, drastycznie podnosi ceny prądu, obniżając konkurencyjność europejskiego przemysłu. 

 

Niemieckie korporacje, które od dziesięcioleci były filarem gospodarki UE, masowo przenoszą swoją działalność do USA i Chin, gdzie warunki inwestycyjne są znacznie bardziej korzystne. Polska, w której ceny energii są najwyższe w Unii Europejskiej, również traci inwestorów. Przemysł, zamiast rozwijać się, kurczy się, a perspektywy na poprawę są nikłe.

 

Jednym z najbardziej kontrowersyjnych aspektów Zielonego Ładu jest plan ograniczenia europejskiego rolnictwa. W ramach polityki „od pola do stołu” UE zamierza wprowadzić drastyczne ograniczenia w stosowaniu nawozów i pestycydów, co wpłynie na spadek plonów. Równocześnie trwają prace nad umową handlową UE-MERCOSUR, która otworzy rynek europejski na mięso z Ameryki Południowej. Wcześniej już otworzono rynek europejski dla zbóż z Ukrainy, mimo, że rolnicy nie muszą tam spełniać wyśrubowanych norm środowiskowych i mają pełną dowolność w stosowaniu pestycydów. 

 

Za to rolnicy europejscy zostali ostatnio zobowiązani przez tych szaleńców z UE do fotografowania gówna na polach, żeby udowodnić, że nie leżało za długo przed zaoraniem. W efekcie europejscy rolnicy zostaną zmuszeni do porzucenia produkcji, gdyż nie będą w stanie konkurować z tańszymi towarami sprowadzanymi z zewnątrz. To, co przedstawiane jest jako „zrównoważony rozwój”, w praktyce oznacza likwidację lokalnej produkcji żywności w Europie.

 

Jeśli Zielony Ład nie zostanie zatrzymany, Europa stanie w obliczu poważnego kryzysu gospodarczego i społecznego. Deindustrializacja i likwidacja rolnictwa doprowadzą do masowych zwolnień, wzrostu cen podstawowych dóbr i powszechnej biedy. Klimat nawet nie zauważy tych zmian, ponieważ globalny udział UE w emisjach jest znikomy, a główni emitenci — Chiny, USA czy Indie — nie zamierzają rezygnować z własnego rozwoju gospodarczego.

 

Zielony Ład, choć w teorii wydaje się ambitnym planem, w praktyce przynosi więcej szkód niż pożytku. Jeśli Europa nie wycofa się z tej polityki, może stracić swoją pozycję gospodarczą na rzecz krajów, które nie podążają za utopijnymi ideologiami. Nadszedł czas, aby podjąć racjonalne działania i skoncentrować się na rzeczywistych problemach, zamiast realizować cele, które prowadzą do destrukcji przemysłu i rolnictwa. Dopóki jest jeszcze czas, musimy zatrzymać to szaleństwo, zanim stanie się zbyt późno.