Ostatnie badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Stanforda i Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego w Meksyku ujawniają niepokojący trend w zakresie masowego wymierania. Analiza wykazała, że działalność człowieka doprowadza do „okaleczenia drzewa życia”, eliminując całe rodzaje, co ma ogromny potencjał szkodliwości dla ludzkości.

Dotychczas nauka i opinia publiczna skupiały się głównie na wymieraniu pojedynczych gatunków. Jednak odkrycie Gerardo Ceballosa z Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego Meksyku oraz Paula Ehrlicha z Uniwersytetu Stanforda rzuca światło na jeszcze bardziej alarmujący problem: wymieranie całych rodzajów. Badacze doszli do wniosku, że to nie tylko poszczególne gatunki są zagrożone, ale całe rodzaje znikają, co jest określane jako „mutilacja drzewa życia”.

Analizując dane ze źródeł takich jak Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody oraz Birdlife International, naukowcy zbadali 5400 rodzajów lądowych kręgowców, obejmujących 34 600 gatunków. Od 1500 roku wymarło 73 rodzaje kręgowców lądowych, przy czym największe straty dotknęły ptaków (44 rodzaje), a następnie ssaków, płazów i gadów. Tempo wymierania rodzajów kręgowców jest obecnie 35 razy wyższe niż w ciągu ostatniego miliona lat.

Gdy wymiera gatunek, inne gatunki w jego rodzaju często mogą wypełnić przynajmniej część jego roli w ekosystemie. Jednak gdy znikają całe rodzaje, powoduje to ogromną lukę w kanopii – stratę bioróżnorodności, która może zająć dziesiątki milionów lat, aby odrosnąć przez proces specjacji. Taka utrata bioróżnorodności ma poważne konsekwencje dla ludzkości, ponieważ stabilność naszej cywilizacji zależy od usług, które świadczy bioróżnorodność Ziemi.

Wzrost choroby Lyme jest jednym z przykładów, jak wymieranie rodzajów wpływa na ludzkość. Po wymarciu gołębi wędrownych, ich ekologiczni konkurenci, takich jak białostopy myszy, główni nosiciele tej choroby, znacznie się rozmnożyli, prowadząc do wzrostu liczby przypadków choroby Lyme u ludzi. Ta sytuacja dotyczy tylko jednego rodzaju, a masowe wymieranie rodzajów może oznaczać proporcjonalny wzrost katastrof dla ludzkości.

Ceballos i Ehrlich wzywają do natychmiastowych działań politycznych, ekonomicznych i społecznych na niespotykaną dotąd skalę. Podkreślają potrzebę zwiększenia wysiłków ochronnych, zwłaszcza w regionach tropikalnych, które mają najwyższe stężenie rodzajów zagrożonych wymarciem. Ponadto, wzywają do zwiększenia świadomości publicznej na temat kryzysu wymierania