Grupa ekspertów proponuje utworzenie misji szybkiego reagowania, która mogłaby odbić asteroidę bliską Ziemi na krótko przed uderzeniem w Ziemię.

Badanie, którego wyniki opublikowano w Acta Astronautica, przeprowadzili Adalberto Dominguez, Victor M. Moreno i Francisco Cabral, naukowcy związani z twórcą satelitów GMV. Firma specjalizuje się w systemach naprowadzania, nawigacji i kontroli (GNC) oraz orbitalnych systemów naprowadzania (AOCS) do celów komercyjnych, wojskowych i badawczych. W artykule naukowcy przedstawili najnowsze prace GMV nad systemem GNC dla misji Kinetic Impact (KI).

Zbadano wiele strategii odbijania asteroid, które stanowią zagrożenie dla Ziemi. Trzy z nich są uważane za najbardziej obiecujące: nuklearny dystans, traktor grawitacyjny i uderzenie kinetyczne. Jednak według Domingueza tylko impaktor kinetyczny może odbijać potencjalnie niebezpieczne asteroidy.

 „Możliwość zastosowania konfrontacji nuklearnej nie została jeszcze wykazana, a jej celem będą asteroidy o średnicy kilku kilometrów. Obecnie asteroidy te nie stanowią zagrożenia, zdecydowana większość z nich jest obserwowana. Ponadto Traktat o przestrzeni kosmicznej z 1967 r. zakazuje wybuchów jądrowych w przestrzeni kosmicznej. Traktor grawitacyjny jest wycelowany w ciekawsze asteroidy o rozmiarach rzędu setek metrów. Istnieje duży procent planetoid tej wielkości, które jeszcze nie zostały odkryte, a kolizja może doprowadzić do zniszczenia całego miasta. Jednak traktor grawitacyjny potrzebowałby kilku lat, aby odbić tę asteroidę”.

Dominguez i jego współpracownicy skupili się na opracowaniu systemu GNC dla impaktora kinetycznego. Misja KI będzie wymagać autonomii, głównie ze względu na szybkość poruszania się. Do czasu zderzenia z asteroidą statek kosmiczny będzie potrzebował prędkości względnej od 3 do 10 km/s.

Kolejną dodatkową trudnością jest to, że prawie nic nie wiemy o asteroidzie, w którą celujemy. Wymaga to dostosowania GNC do każdej możliwości. Ponadto szacowany rozmiar planetoid stwarza problemy w nawigacji, ponieważ mówimy o obiektach o wielkości około stu metrów. Wyobraźcie sobie zawiłości związane z problemem uderzenia w obiekt o nieznanej dynamice i kształcie, z prędkością km/s i bez możliwości dokonania jakichkolwiek poprawek z Ziemi.

To sprawia, że ​​GNC jest najważniejszym elementem podsystemu krytycznego, ponieważ odpowiada za naprowadzanie asteroidy i korekcję kursu. Aby upewnić się, że ich projekt GNC może wykonywać takie obliczenia, zespół zbadał algorytmy powszechnie używane przez statki kosmiczne.

Korzystając z symulacji, zespół odkrył, że ich statek kosmiczny byłby bardzo dokładny, z błędem kolizji wynoszącym zaledwie 40 metrów. Jeśli chodzi tylko o system naprowadzania, podczas ich modelowania błąd był mniejszy niż jeden metr.