Naukowcy spodziewają się, że w ciągu najbliższych 40 lat światowa populacja zmniejszy się i stanie znacznie starsza z powodu spadającego wskaźnika urodzeń, a to spowoduje ogromny niedobór siły roboczej. Dla pracowników może to zabrzmieć dobrze - wszyscy będą poszukiwani (choć nie wszystkich rozkoszy doświadczymy, ale nasze dzieci). Ci, którzy chcą żyć z emerytury, nie powinni się jednak radować.

Ostatnie pięćdziesiąt lat było świadkiem szalonego boomu populacyjnego na świecie. W 1975 roku na Ziemi urodziła się 4 miliardowa osoba. A w 2022 roku, za około miesiąc, urodzi się 8-miliardowe dziecko. Ta „bomba populacyjna” została uznana za bezprecedensowe wyzwanie dla równowagi ekologicznej naszej planety. Zapytany w 2017 roku przez 50 laureatów Nagrody Nobla o to, co stanowi największe zagrożenie dla przyszłości ludzkości, jedna trzecia z nich odpowiedziała, że jest to „nadchodzące przeludnienie planety”.

Ale ci laureaci Nagrody Nobla przeoczyli fakt, że siły już działają, prowadząc do spadku populacji. Według obecnych modeli za 40 lat populacja Ziemi zacznie się już zmniejszać. A przede wszystkim mniej będzie osób w wieku produkcyjnym.

Nie będzie to spowodowane wirusem ani klęską żywiołową. Wręcz przeciwnie, będzie to wynik wzrostu standardu życia. Im zdrowsi, bogatsi, lepiej wykształceni i dłużej żyjący ludzie, tym mniej mają dzieci. Już teraz liczba dzieci urodzonych w bogatych krajach, takich jak USA, Niemcy i Chiny, nie wystarcza do utrzymania ich populacji.

Nadchodzący upadek ludzkości nie jest jeszcze powodem do świętowania, jak mogą sądzić klimatolodzy. Sam spadek liczby ludności nie poprawi ekologii, chyba że nastąpi zmiana nawyków. Będzie to miało jednak katastrofalny wpływ na gospodarkę. Przynajmniej, chyba że znajdziemy jakieś innowacyjne sposoby, aby utrzymać to wszystko w ruchu.

Siły gospodarcze i demograficzne, które doprowadzą do spadku liczby ludności na świecie pod koniec XXI wieku, od dawna działają w największych gospodarkach.