Naukowcy znaleźli dowody na to, że nachylenie Ziemi od czasu do czasu ulega znacznym zmianom. Wiemy, że kontynenty poruszają się powoli z powodu tektoniki płyt, ale dryf kontynentów jedynie przesuwa płyty tektoniczne. Od kilkudziesięciu lat toczy się debata, czy zewnętrzna, solidna powłoka Ziemi, może się kołysać, a nawet przechylać względem osi obrotu planety. Takie przesunięcie Ziemi nazywa się „prawdziwą wędrówką polarną”, ale dowody na zachodzenie tego procesu, nie dają jasnej odpowiedzi. Nowe badania na ten temat, zostało opublikowane w czasopiśmie Nature Communications.

Ziemia jest uwarstwioną kulą z wewnętrznym jądrem z litego metalu, zewnętrznym jądrem z ciekłego metalu oraz litym płaszczem i nadrzędną skorupą na powierzchni, na której żyjemy. Wszystko to obraca się wokół osi planety raz dziennie. Ponieważ zewnętrzne jądro Ziemi jest płynne, stały płaszcz i skorupa mogą się na nim ślizgać. Ziemskie pole magnetyczne jest generowane przez konwekcję ciekłego metalu zewnętrznego jądra. Wędrówki płaszcza i skorupy nie wpływają na jądro, ponieważ leżące na nich warstwy skalne są przezroczyste dla ziemskiego pola magnetycznego. Wzory konwekcyjne w tym zewnętrznym jądrze, obracają się wokół osi obrotu Ziemi, co oznacza, że ​​ogólny wzór ziemskiego pola magnetycznego jest przewidywalny i rozkłada się w taki sam sposób, jak opiłki żelaza na małym magnesie. 

Wiele skał rejestruje kierunek lokalnego pola magnetycznego podczas powstawania. Maleńkie kryształki mineralnego magnetytu wytwarzanego przez niektóre bakterie, układają się niczym maleńkie igły kompasu i zostają uwięzione w osadach, gdy skała zestala się. Ten „skamieniały” magnetyzm, można wykorzystać do śledzenia osi ruchu obrotowego Ziemi. Jedna z takich próbek, wywołała gorącą debatę w społeczności naukowej. Przedstawiała ona wydarzenia z późnej kredy, około 84 miliony lat temu. Przez ostatnie trzy dekady, geofizycy wielokrotnie dyskutowali, czy w kredzie wystąpiła prawdziwa wędrówka polarna.

Dopiero niedawno, międzynarodowy zespół naukowców przedstawił dane paleomagnetyczne, pozyskane z wapieni z Apeninów. Magnetyzm młodszych skał na tym samym obszarze, był badany prawie 50 lat temu i pośrednio doprowadził do odkrycia uderzenia asteroidy, która zabiła dinozaury. Włoskie dane wskazują, że w okresie kredy, doszło do zmiany nachylenia naszej planety, o około 12˚. Zespół odkrył również, że Ziemia samoistnie powróciła do poprawnej osi, zmieniając ja o prawie 25˚w ciągu około pięciu milionów lat. Dzięki tym odkryciom udowodniono, że dotychczasowe modele zakładające, że oś obrotu Ziemi pozostawała stabilna przez ostatnie 100 milionów lat są błędne.