W tym roku nad Antarktydą otworzyła się ogromna dziura ozonowa, która już przekracza rozmiar całego pokrytego lodem kontynentu. Rozmiary tegorocznej dziury ozonowej przekroczyła 75% rozmiarów dziur mierzonych od 1979 roku i nadal rośnie. Naukowcy uważają, że przyczyną mogą być zmiany klimatyczne.

Eksperci ze Służby Monitorowania Atmosfery Unii Europejskiej Copernicus twierdzą, że należy przeprowadzić badania, aby w pełni zrozumieć związek między warstwą ozonową a zmianami klimatycznymi, ale wiadomo, że istnieje związek między ubytkiem ozonu a temperaturą. Chodzi głównie o ekstremalnie niskie temperatury w stratosferze, które są w stanie zainicjować procesy chemiczne skutkujące ubytkiem ozonu.

W stratosferze, warstwie ziemskiej atmosfery o wysokości od 10 do 50 kilometrów, tworzą się zimą tak zwane polarne chmury stratosferyczne. Naukowcy wiedzą teraz, że te chmury tworzą idealne środowisko chemiczne dla zanieczyszczeń na bazie chloru i bromu do wykonywania swojej niszczycielskiej pracy. Wiedzą również, że im niższa temperatura w stratosferze, tym bardziej polarne chmury stratosferyczne będą się formować.

Wielkość dziury ozonowej zmienia się znacznie z roku na rok, a jakiekolwiek trendy są trudne do uchwycenia. W tym roku dziura ozonowa obejmuje już obszar 22-23 mln kilometrów kwadratowych. Eksperci przewidują, że dziura będzie się poszerzać do początku października, kiedy temperatury na półkuli południowej zaczną rosnąć.

Zanim jeszcze pojawiła się królująca obecnie węglofobia, ekolodzy straszyli ludzkość dziurą ozonową, oczywiście wywołaną przez człowieka. Skutkowało to powszechną freonofobią. Ten swoisty "proof of concept" klimatyzmu okazał się sukcesem i kraje przyjmowały chętnie zobowiązania w celu walki z freonami i ochrony ozonu. Teraz już wiemy, że ludzkość po prostu nie rozumiała do końca procesów związanych z reakcjami chemicznymi w stratosferze a jej wysiłki zdały się na nic. Pytanie czy tak samo nie będzie z dwutlenkiem węgla z którym naszymi pieniędzmi walczy obecnie Unia Europejska?