Naukowcy odkryli, że załogowa misja na Marsa może trwać maksymalnie cztery lata. Wynika to z wpływu jaki na organizm wywiera promieniowanie kosmiczne.

Międzynarodowy zespół naukowców obliczył, że lot na Marsa z załogą nie powinien trwać dłużej niż cztery lata, ponieważ zdrowie astronautów jest zagrożone przez przedłużającą się ekspozycję na promieniowanie kosmiczne. Planowanie misji na Marsa to jedno z największych wyzwań stojących przed ludzkością. Każdy aspekt takiej wieloletniej przygody musi być dokładnie przemyślany, ponieważ w misji nie ma miejsca na błędy.

Oprócz takich aspektów, jak typ silnika, wielkość załogi, dieta i tysiące innych rzeczy, podczas planowania należy również wziąć pod uwagę stałe zagrożenie promieniowaniem. Gdy astronauci znajdą się poza ochronną powłoką ziemskiej atmosfery i jej pola magnetycznego, będą zdani na łaskę promieniowania kosmicznego i słonecznego. Trudno się zatem dziwić, że wciąż pojawia się pytanie, jak zminimalizować to zagrożenie.

Czas ekspozycji i materiały osłonowe są kluczem do ochrony astronautów lecących na Czerwoną Planetę, zgodnie z ostatnimi badaniami przeprowadzonymi przez naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles, MIT i Skolkovo Institute of Science and Technology. Ważną kwestią jest to, że promieniowanie kosmiczne nie jest stałe, a Słońce ma 11-letni cykl, podczas którego zmienia się aktywność gwiazdy.

To jednak nie jedyny problem. Istnieją dwa źródła promieni kosmicznych. Jednym z nich jest Słońce, które emituje cząstki energii słonecznej (SEP - Solar energetic particles). Są one generalnie lżejsze i mniej energetyczne niż galaktyczne promienie kosmiczne (GCR - Galactic Cosmic Rays), które są generowane przez supernowe, czarne dziury, kwazary i podobne zjawiska wysokoenergetyczne. Wiązki GCR często składają się z bardzo ciężkich cząstek, które poruszają się z prędkościami i energiami trudnymi do osiągnięcia w najpotężniejszych akceleratorach cząstek na Ziemi i mogą z czasem powodować znaczne uszkodzenia żywej tkanki.

Dobrą wiadomością jest to, że Słońce może działać jako tymczasowa tarcza przed GCR. Kiedy nasza gwiazda jest najbardziej aktywna, wiatry słoneczne stają się bardzo silne i mogą odbijać GCR, co oznacza, że ​​astronauci będą w większości narażeni na mniej energetyczne SEP. Zgodnie z obliczeniami badania, ponieważ aktywność GCR jest najniższa przez 6-12 miesięcy po maksymalnej aktywności Słońca, najbardziej praktyczny byłby dwuletni lot na Marsa. Jednak misja trwająca ponad cztery lata narazi załogę na niebezpieczne poziomy promieniowania.