Wewnętrzne jądro Ziemi z litego żelaza rośnie szybciej po jednej stronie niż po drugiej. Nikt nie wie, dlaczego tak się dzieje.

Sejsmolodzy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley twierdzą, że odkąd jądro ze stopionego żelaza zaczęło "zamarzać" bądź krzepnąć  ponad pół miliarda lat temu, zaszły dziwne zmiany. Przyspieszony wzrost ma miejsce w regionie archipelagu Banda w Indonezji. Istnieje tam grupa małych wysp wulkanicznych.

Grawitacja równomiernie rozprowadza nowe „nagromadzenie” kryształów żelaza, które tworzą się w miarę ochładzania się stopionego żelaza, aby zachować kulisty kształt jądra wewnętrznego, a jego promień zwiększa się średnio o 1 mm rocznie.

Zwiększony wzrost z jednej strony sugeruje, że coś w zewnętrznym jądrze lub płaszczu Ziemi pod Indonezją odprowadza ciepło z wewnętrznego jądra w szybszym tempie niż po przeciwnej stronie, pod Brazylią. Szybsze chłodzenie z jednej strony przyspiesza krystalizację żelaza i wzrost rdzenia wewnętrznego.

Ta zmiana może mieć wpływ na ziemskie pole magnetyczne. Konwekcja w jądrze zewnętrznym, spowodowana uwolnieniem ciepła z jądra wewnętrznego, uruchamia dziś system generujący pole magnetyczne, które chroni nas przed niebezpiecznymi cząsteczkami Słońca. Lepiej, żeby nie doszło do zaburzeń tego prawdziwego pola siłowego, bo to ono umożliwiło taki rozkwit życia na Ziemi.