Zmieniono poglądy na temat tajemniczej dziewiątej planety Układu Słonecznego

Według naukowców, którzy jako pierwsi zasugerowali w 2016 roku istnienie tajemniczej planety X, może ona się poruszać po bardziej ekscentrycznej orbicie, czyli bardziej wydłużonej niż zakładano. Wyniki ich obliczeń, udostępnione w repozytorium arXiv i zaakceptowane do publikacji w The Astrophysical Journal Letters, być może pomogą znaleźć ulotną planetę, jeśli naprawdę istnieje.

 

Głównym dowodem było pozorne skupianie się orbit sześciu ekstremalnych obiektów transneptunowych - tak zwanych ETNO. Są to ciała niebieskie, które nigdy nie zbliżają się do Słońca bliżej niż na odległość 30 jednostek astronomicznych (AU) i mogą oddalić się od niego o więcej niż 150 AU. Orbity obiektów ETNO są tak rozmieszczone, że ich linie absydy, łączące punkt orbity najbliżej Słońca z najbardziej odległym punktem, znajdują się w przybliżeniu pod tym samym kątem. 

 

To wyrównanie jest wyjaśnione istnieniem dużego ciała, którego grawitacja wpływa na te ETNO. Ponieważ od tego czasu odkryto więcej obiektów tego typu, astronomowie zrewidowali swoje dane. Teraz uważają, że masa hipotetycznej planety powinna być tylko pięć razy większa od masy Ziemi, wcześniej sądzili, że jest dziesięciokrotnie większa.

 

Jednak teraz Batygin i Brown ponownie odnowili swoją hipotezę, tym razem biorąc pod uwagę wpływ, jaki planeta powinna mieć na lodowe ciała Obłoku Oorta przez całe istnienie Układu Słonecznego.

 

Słońce prawdopodobnie uformowało się w obłoku gwiazdotwórczym wraz z innymi gwiazdami. W tych warunkach wewnętrzny obłok Oorta powinien uformować się wokół młodego Układu Słonecznego, ponieważ przechodzące gwiazdy popychałyby ciała lodowe w kierunku Słońca. Nowe symulacje wykazały, że Planeta X, przez miliardy lat istnienia, powinna wpływać na orbity ciał w obłoku, które mieszałyby się z ETNO z pasa Kuipera.

 

Podsumowując, wyniki wskazują, że planeta X musi mieć bardziej odległą i wydłużoną orbitę niż sugerowały poprzednie badania. Jednocześnie jej ekscentryczność orbity nie może być zbyt duża, ponieważ zmieniłaby obserwowany wzorzec interakcji między znanymi ciałami niebiesimi z tych obszarów kosmosu.