Europa, Tytan, Enceladus i Pluton mogą posiadać podziemne oceany. Zgodnie z nową pracą naukową, istnienie tych ukrytych akwenów może stanowić długo oczekiwaną odpowiedź na słynny Paradoks Fermiego. Czy obce formy życia skrywają się poza naszym zasięgiem?

Naukowcy zasugerowali, że ogromne nagromadzenia wody są wszechobecne w innych systemach gwiezdnych. W oceanach, pod powierzchnią planet i ksieżyców, mogą istnieć komfortowe warunki do rozwoju i ewolucji organizmów żywych. Światy takie jak Ziemia z powierzchniowymi oceanami, powinny znajdować się w tak zwanej strefie zamieszkiwalnej - wąskim zakresie odległości od gwiazdy macierzystej, co pozwala na istnienie wody w stanie ciekłym na powierzchni planety. Granice tej nadającej się do zamieszkania strefy, zwykle nie uwzględniają faktu, że pod powierzchnią planety może istnieć woda w stanie ciekłym.

Życie na światach takich jak Ziemia, które mają na powierzchni oceany, jest narażone na różne zagrożenia, począwszy od zderzeń z asteroidami i kometami, aż po rozbłyski gwiazd. W swoim przemówieniu na konferencji LPSC 52, astronom Alan Stern zwrócił uwagę, że oceany podpowierzchniowe są odporne na takie zagrożenia, ponieważ są chronione przez „dach” z lodu lub skał, który może mieć grubość od jednego do kilkunastu kilometrów. Autor pracy sugeruje, że taka warstwa skał i lodu, która chroni podpowierzchniowe oceany, może ukrywać biosygnały organizmów żywych przed wykryciem wszystkimi dostępnymi obecnie metodami astronomicznymi.

Jeśli żywe organizmy mogą powstać w oceanach takich światów i jeśli są w stanie ewoluować w inteligentne formy, nie mielibyśmy o tym pojęcia. Oznacza to, że być może paradoks Fermiego, zakładał błędnie, iż posiadamy dostateczne umiejętności aby wykryć wszelkie formy pozaziemskiego życia. Jeśli uda nam się zbadać podpowierzchniowe oceany planet w Układzie Słonecznym i znaleźć dowody na istnienie takich zbiorników wodnych na egzoplanetach, pula kandydatów na siedliska życia, zwiększy się w zastraszającym tempie.