Naukowcy odkryli tajemnicę zodiakalnego blasku widzianego z Ziemi. Zjawisko to wygląda jak słaby słup światła rozciągający się w kierunku Słońca, znane jest również jako „fałszywy wschód słońca”.

Wzmianka o „fałszywym świcie” znajduje się w Koranie. Zjawisko to zostało dokładniej opisane przez astronoma Giovanniego Cassiniego w 1683 roku.

Badacze długo nie mogli zrozumieć, z czym to jest związane. Jednak dane z misji kosmicznej Juno wykazały, że poświata jest związana z drobnymi cząstkami pyłu wyrzucanymi z Marsa. Należąca do NASA sonda Juno została wystrzelona w 2011 roku w celu zbadania Jowisza. W drodze do gazowego giganta instrumenty pokładowe zarejestrowały niewytłumaczalne zjawisko.

Naukowcy mieli nadzieję znaleźć nieznaną asteroidę. Dlatego aparaty pokładowe robiły zdjęcia gwiaździstego nieba cztery razy na sekundę. W pewnym momencie kamera zaczęła transmitować tysiące obrazów niezidentyfikowanych obiektów. Pojawiły się smugi światła, a następnie w tajemniczy sposób zniknęły w przestrzeni kosmicznej, co jeszcze bardziej zaintrygowało naukowców.

Badania wykazały, że obrazy uchwyciły drobne cząsteczki pyłu, które zderzyły się z Juno z prędkością około 16 tysięcy kilometrów na godzinę. Pomimo swojej niewielkiej masy spowodowały znaczne uszkodzenia sondy, odrywając kawałki jej obudowy.

Naukowcy zasugerowali, że smugi światła na ziemskim niebie mogą być również spowodowane przez ten pył. Zauważyli, że blask zmienia się z ciemnego na jaśniejszy. Okazało się, że wahania te są związane z orbitą Marsa - najbardziej zapylonej planety w Układzie Słonecznym.

Badanie wykazało, że Mars wyrzuca cząsteczki pyłu, a ziemska grawitacja przyciąga je do siebie. Co prawda nie wiadomo, w jaki sposób pył „ucieka” spod grawitacji Marsa - temu zagadnieniu poświęcone zostanie osobne opracowanie.