Mikroplastik – malutkie cząsteczki plastiku z rzeczy, które nas otaczają. Można go już znaleźć zgromadzonego niemal wszędzie: w oceanach, zwierzętach w nich żyjących, w jedzeniu, czy nawet w naszych dzieciach. Dotarł nawet do odległych regionów polarnych.

Najnowsze badania przeprowadzone przez naukowców ze stowarzyszenia Ocean Wise w Kanadzie przeanalizowały rozkład mikroplastików w Oceanie Arktycznym pobierając próbki z różnych jego miejsc.

Materiały do analiz pobrano zarówno z dość niewielkich, przypowierzchniowych głębokości, jak również z głębokości kilometra z Morza Beauforta, na północ od Kanady i Alaski. Pomimo tego, że naukowcy są świadomi obecności mikroplastiku w nawet najbardziej odległych zakamarkach świata, nie do końca znane są przyczyny jego rozmieszczenia i skala zanieczyszczenia.

By określić szacunkowy rozkład cząsteczek plastiku na metr sześcienny oceanu użyto spektrometrii w podczerwieni, która zezwala na stworzenie dokładnego widma rozkładu obiektów. Średnio, na metr sześcienny Oceanu Arktycznego, przypada 40 cząstek mikroplastiku, z czego większość z nich to poliester. Zanieczyszczenia te, do wschodniej części oceanu dotarły prawdopodobnie z Atlantyku, oraz za sprawą warunków atmosferycznych z południowej półkuli planety.

Sprawcą takiej sytuacji może być woda z gospodarstw domowych. Włókna poliestru i innych sztucznych materiałów, w pewnych ilościach, odrywają się od, na przykład ubrań, podczas ich prania. Według szacunków, jedna rzecz może uwalniać miliony mikrowłókien. W skali roku, oczyszczalnie ścieków, mogą je uwalniać do wód nawet w ilości do 20 miliardów cząstek.

Naukowcy podjęli decyzję o dalszym badaniu osadzania się mikroplastiku, który może osadzać się na terenach podbiegunowych  na skutek uwalniania ścieków z Europy, Azji oraz Ameryk.