Dziura ozonowa nad Antarktydą, została zauważona po raz pierwszy w 1985 roku. Od 35 lat, każdego sierpnia na początku antarktycznej wiosny, dziura ozonowa zaczyna się powiększać i osiąga swój największy rozmiar w październiku. Naukowcy twierdzą, że dziura osiągnęła już swój maksymalny rozmiar w 2020 roku.

Wygląda na to, że mamy doczynienia z rekordem w tej dziedzinie, od przynajmniej 15 lat. Naukowcy z European Atmospheric Monitoring Service, wyciągnęli te wnioski dzięki danym satelitarnym pozyskanym podczas codziennego monitorowania dziury ozonowej. Obecne obserwacje, są podobne do danych z 2018 roku, kiedy dziura była dość duża. Dla porównania, jej rozmiar z 2019 roku był niezwykle mały.

Wyczerpywanie się warstwy ozonowej jest zależne od ekstremalnie niskich temperatur. Gdy na Antarktydzie zaczyna się lato, niebezpieczeństwo jej zniszczenia przemija. Jej ubożenie, zaczyna się dopiero przy temperaturze -78 ° C, kiedy w stratosferze tworzą się specjalne chmury. Zawierają one kryształki lodu, które przekształcają obojętne chemikalia w reaktywne związki niszczące warstwę ozonową. Wygląda na to, że 2020 to jeden z groźniejszych okresów dla ziemskiej dziury ozonowej.

2020's #OzoneHole is both larger and deeper than most in recent years. This is being driven by a strong, stable and cold polar vortex, with all signs pointing to continued ozone depletion in the coming days.#Ozone monitoringhttps://t.co/c2tPB8OBuQ pic.twitter.com/MPiae3I5tL

— Copernicus ECMWF (@CopernicusECMWF) October 1, 2020