Brytyjscy naukowcy z Uniwersytetu Southampton twierdzą, że znaleźli dowody na to, co spowodowało masowe wymieranie flory i fauny w okresie dewonu, co miało miejsce 359 milionów lat temu. Stwierdzono, że najbardziej prawdopodobną przyczyną jednego z największych wyginięć życia w historii planety była utrata powłoki ozonowej i długotrwała ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe.

Promieniowanie UV okazało się śmiertelne dla większości żywych stworzeń z okresu dewonu. Stało się tak ze względu na zubożenie warstwy ozonowej spowodowane globalnym ociepleniem - częścią naturalnego cyklu Ziemi. Naukowcy odkryli wiele skamieniałych roślin, prawdopodobnie z okresu dewonu, we wschodniej Grenlandii oraz w Andach w Boliwii. Rozpuszczając skamieliny w kwasie fluorowodorowym, byli w stanie wyizolować zarodniki starożytnych roślin. Zarodniki te wyróżniały się niezwykłym kształtem, zwłaszcza kształtem ich kolców.

Według ekspertów nieregularny kształt zarodników został wywołany przez uszkodzenia DNA pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. Ponadto w wielu próbkach zarodników znaleziono pigmentację, która rozwinęła się jako mechanizm ochronny przed podwyższonym poziomem promieniowania ultrafioletowego.

Promieniowanie stało się szkodliwe dla flory i fauny na lądzie i w płytkich wodach. Niektórym roślinom udało się przetrwać, ale ekosystem leśny został zdewastowany. Wymieranie dotknęło czworonogów i dominujące gatunki ryb, które zostały zastąpione przez rekiny i ryby kostne, którym udało się przetrwać i utrzymać dominującą pozycję wśród ryb w obecnie nam znanych ekosystemach.

Naukowcy podkreślają, że przy gwałtownym ociepleniu planety warstwa ozonowa naturalnie ulega degradacji, co implikuje „nieunikniony wniosek” o potrzebie uświadomienia sobie, że takie przypadki mogą się powtórzyć. Artykuł na temat przyczyn wymierania dewońskiego jest dostępny na stronie Science Advances.