Stale napływające z mediów dramatyczne informacje o wymieraniu Wielkiej Rafy Koralowej czy pożarach lasów deszczowych Amazonii docierają nie tylko do dorosłych odbiorców. Jak donosi ubiegłoroczny raport sporządzony w Stanach Zjednoczonych, psychologowie dziecięcy odnotowują stały wzrost pacjentów z zaburzeniami lękowymi wywołanymi obawą o koniec świata spowodowany globalnym ociepleniem i zmianami klimatu.

Coraz częściej uwagę dzieci skupiają kwestie zmian klimatycznych. Najbardziej znana działaczka ekologiczna, 16-letnia Greta Thunberg odbyła w zeszłym miesiącu demonstracyjny rejs jachtem na spotkanie w siedzibie ONZ w Nowym Jorku, protestując w ten sposób przeciw lataniu samolotami. Jednak nie wszyscy młodzi ludzie przyjmują tak waleczną postawę – część z nich zaczyna odczuwać panikę i lęk o własną przyszłość, które uniemożliwiają im normalne funkcjonowanie psychiczne.

Psycholożka Caroline Hickman z Uniwersytetu Bath udzieliła niedawno wypowiedzi dla brytyjskiego dziennika The Telepgraph na temat odwiedzających ją dzieci z tzw. „lękiem ekologicznym”. Zdaniem specjalistki  problem eskalował szczególnie w ciągu minionego lata. Wiele przypadków prezentuje się na tyle poważnie, że oprócz psychoterapii konieczne jest wdrożenie leczenia farmakologicznego.

Objawy choroby psychicznej u dzieci są takie same, jak przy każdych innych zaburzeniach lękowych, przyczyna jest jednak sprecyzowana – strach przed katastrofą ekologiczną. Młodym osobom trudno jest zapanować nad odczuwanym niepokojem, zmęczeniem, drażliwością oraz prawidłowym rytmem snu. Lęk ekologiczny to nowe zjawisko w psychologii i dotychczas nie uwzględniono go jeszcze w wykazie zaburzeń psychicznych. Specjaliści sądzą jednak, że chorobie tej najbliżej do zespołu stresu pourazowego, który doświadczają ofiary klęsk żywiołowych.

Z powodu informacji na temat zmian klimatycznych dzieci tracą poczucie bezpieczeństwa, obawiając się o swoją przyszłość. Zdaniem psychologów rodzice powinni tłumaczyć swoim podopiecznym zachodzące na świecie zjawiska w sposób adekwatny do wieku dzieci. Szczególną uwagę zwraca się w tym przypadku na rozgraniczenie faktów od domysłów i hipotez. W przeciwnym przypadku młode pokolenia mogą stracić poczucie sensu swojego życia, popadając w trudną do leczenia depresję.