Naukowcy odkryli że jezioro Ilopango z Salwadoru w Ameryce Środkowej, będące kalderą kompleksu wulkanicznego o tej samej nazwie,  odpowiada za najsilniejszą erupcje wulkaniczną w ciągu ostatnich 7 tysięcy lat. Skutkowała ona globalnym ochłodzeniem i znaczną redukcję ilości roślinności na Ziemi.

Według badaczy świata wybuch wulkanu Ilopango musiał spowodować katastrofalne rezultaty dla starożytnych mieszkańców Ameryki. Jego negatywny wpływ na rolnictwo  spowodowało zapewne znaczne uszczuplenie plonów i w konsekwencji masowy głód. 

Naukowcy wykazali, że wulkan wyemitował 44 km3 gęstej skały, co potwierdza, że była to jedna z najbardziej potężnych erupcji wulkanicznych na Ziemi w ciągu ostatnich siedmiu tysiącleci. Wybuch wulkanu Ilopango był ponad 100 razy większy niż erupcja Mount Saint Helens w USA w 1980 roku. Był również znacznie gorszy niż wybuch wulkanu Pinatubo na Filipinach 1991 roku. Wiadomo ponad wszelką wątpliwość, że wulkany mają możliwość szybkiego ochłodzenia klimatu. Doświadczono tego w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku po wspomnianej erupcji wulkanu Pinatubo. Rok 1992 był chłodniejszy od poprzedniego średnio o 0,5 stopni Celsjusza.

Zdaniem ekspertów był to największy wybuch wulkaniczny w Ameryce Środkowej jakiego świadkami byli ludzie. Był to też kolejny raz po erupcji wulkanu Toba, kiedy ludzkość musiała sobie jakoś poradzić w obliczu  nagłego globalnego ochłodzenia i nagromadzenia związków siarki w atmosferze.

Wpływ wulkanów na ziemski klimat nie jest do końca poznany. Zwolennicy teorii antropogenicznego globalnego ocieplenia zwykle pomniejszają wpływ wulkanizmu na kształtowanie klimatu. Może dzieje się tak dlatego, że sumuje się emisje gazów w okresie spokoju, a nie ich wzbudzenia. W okresach nagłej aktywności wulkan jest w stanie wyemitować w kilkanaście dni tyle CO2 i siarki ile zwykle emituje w rok. Trzeba jednak przyznać, że ochłodzenie klimatu na skutek emisji wulkanicznych zwykle nie trwa dłużej niż kilka lat.