Na początku bieżącego roku United States Fish and Wildlife Service (agencja rządu federalnego Stanów Zjednoczonych, której zadaniem jest ochrona fauny i flory) oznajmiła, że gatunek pumy wschodniej, inaczej zwany kuguarem, wymarł.

Od ponad 80 lat puma wschodnia była uważana za gatunek zagrożony wyginięciem. Co więcej, ostatniego przedstawiciela tego gatunku na wolności widziano w 1938 roku. Dziś wiemy już na pewno, że te wielkie, dzikie koty, które niegdyś zamieszkiwały Amerykę Północną, przeszły do historii. Biorąc pod uwagę okres czasu, który minął bez odnotowania na wolności jakiejkolwiek z pum wschodnich, wnioskuje się, że ostatni przedstawiciele tego gatunku musieli zginąć dziesiątki lat temu.

Od ponad 100 lat liczebność pum na Ziemi drastycznie spada. Wśród przyczyn wymienia się przede wszystkim polowania oraz niszczenie naturalnych siedlisk zwierząt. Puma wschodnia dołączyła do 200 innych gatunków, które średnio każdego roku giną z powodu niszczycielskiej działalności człowieka.  

Przed kolonizacją Ameryki Północnej pumy stanowiły najliczniejsze ssaki na półkuli zachodniej. Niestety, pojawienie się Europejczyków na nowym kontynencie i ich intensywne tępienie dzikich kotów doprowadziły do drastycznego spadku liczebności tego gatunku.

Zdaniem ekologów dalsza utrata dzikich kotów w Ameryce Północnej może poważnie zakłócić równowagę ekologiczną tego obszaru. Może to doprowadzić do zbyt dużej populacji np. jeleni, które przenoszą choroby oraz pasożyty zagrażające ludzkiemu zdrowiu.

Mimo wszystko uznanie pumy wschodniej za gatunek wymarły ma także pozytywne konsekwencje. Biolodzy mogą teraz transportować i osiedlać jej zachodni podgatunek w celu odbudowy populacji.