Wydawałoby się, że jednorożce są istotami mitycznymi i nigdy nie istniały. Tymczasem nauka nie tylko potwierdziła, że zwierzęta te faktycznie stąpały kiedyś po Ziemi, ale mogły nawet współistnieć z ludźmi. Dzięki najnowszym badaniom dowiadujemy się, kiedy i co mogło przyczynić się do wyginięcia tego gatunku.

Białe konie z długim rogiem istnieją tylko w naszej wyobraźni. Prawdziwe jednorożce, Elasmotherium sibiricum, wyglądały raczej jak włochate nosorożce i prawdopodobnie miały z nimi wiele wspólnego. Były to roślinożerne zwierzęta o masie do 4 ton, które żyły w Eurazji – na terenie współczesnych Chin, Kazachstanu, Mongolii i Rosji.

Międzynarodowy zespół naukowców przebadał 23 kości jednorożców syberyjskich metodą datowania radiowęglowego. Badanie potwierdziło, że szczątki należą do zwierząt, które żyły od 35 tysięcy do 39 tysięcy lat temu. To oznacza, że istoty te mogły nawet współistnieć z ludźmi. Przypuszcza się, że gatunek Elasmotherium sibiricum wyginął z powodu zmian klimatycznych – wraz z nadejściem epoki lodowcowej w Eurazji, gwałtowny spadek temperatury spowodował zamarznięcie gruntu i znaczną redukcję roślinności.

Z kolei badania genetyczne, przeprowadzone na Uniwersytecie w Adelajdzie wykazały, że przodkowie Elasmotherium sibiricum oderwali się od przodków wszystkich żyjących nosorożców ponad 40 milionów lat temu. Jednorożce syberyjskie najprawdopodobniej były bardzo dalekimi kuzynami afrykańskich nosorożców białych, a nie jak wcześniej przypuszczano, azjatyckich nosorożców sumatrzańskich czy dawno wymarłych eurazjatyckich nosorożców włochatych.

Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie Nature Ecology & Evolution.