W jednym z najsuchszych miejsc na planecie – pustyni Atakama w Chile – ulewne deszcze spowodowały poważną degradację środowiska naturalnego. Pustynia pozostała prawie w tym samym stanie przez 15 milionów lat, a w ciągu ostatnich 500 lat nie odnotowano znaczących opadów. Jednak w marcu i sierpniu 2015 r., a następnie w czerwcu 2017 r., na pustyni pojawiły się ulewne deszcze.

Koniec długiej suszy negatywnie wpłynął na życie rozwijające się na pustyni. Niektóre organizmy nie mogły poradzić sobie z nagłą zmianą warunków, które okazały się dla nich śmiertelne. Analiza gleby po nietypowych opadach wykazała, że ​​populacja drobnoustrojów zmniejszyła się o około 75–87%.

Nagłe ulewy spowodowały wstrząs osmotyczny u żywych organizmów. Wstrząs osmotyczny występuje, gdy substancje rozpuszczone w płynie wokół komórki nagle zmieniają swoje stężenie, co z kolei szybko zmienia proces przepływu wody przez błony komórkowe, powodując ich uszkodzenie.

Badania te dostarczyły nowych informacji na temat tego, w jaki sposób drobnoustroje mogą przystosować się do przetrwania w niezwykle trudnych, pustynnych warunkach.

Z powodu swoich anomalnych cech pustynia Atakama przypomina powierzchnię Marsa, dlatego rozwijające się tam życie jest szczególnie ważne dla naukowców. Jeden z badaczy wysunął śmiałą hipotezę, że być może pojawienie się wody na Marsie spowodowało wymarcie żyjących tam mikroorganizmów.