Mimo relatywnie niewielkiej aktywności słonecznej objawiającej się najwyżej średnimi rozbłyskami klasy M nie oznacza to, że Słońce pozostaje uśpione. Co jakiś czas dochodzi do koronalnych wyrzutów masy, których komponent czasami trafia bezpośrednio w Ziemię lub jedynie ją omiecie. Właśnie taką sytuacje mamy od dwóch dni i skutkiem tego doszło do pierwszej w 2013 roku burzy magnetycznej.

Koronalny wyrzut masy z 16 stycznia nie był skierowany w bezpośrednio w Ziemię, ale jego fragment zahaczył o nasza planetę powodując wywarcie wpływu na ziemskie pole magnetyczne, co doprowadziło do średniej wielkości burzy magnetycznej. Planetarny indeks fluktuacji Kp doszedł do poziomu 6, ale szybko powrócił do normalności.

Widoczna z Ziemi tarcza słoneczna jest bardzo spokojna a grupa plam o numerze 1654, która miała największy potencjał do generowania rozbłysków właśnie wychodzi z zasięgu Ziemi. Aktywnych regionów jest zresztą zdecydowanie mniej. Skutkuje to tym, że prawdopodobieństwo powstania rozbłysku klasy M to obecnie 10% a rozbłysku X oraz wydarzenia protonowego tylko 1%.