Podróże kosmiczne są niebezpieczne z wielu względów, lecz nawet gdy wszystko idzie zgodnie z planem, krótki pobyt w kosmosie może zmienić ludzkie DNA. NASA przeprowadziła badania na astronaucie Scottcie Kellym i jego bracie bliźniaku Marku, które udowodniły jakie zmiany w ogranizmie wprowadza długotrwałe przebywanie w kosmosie.

Scott Kelly spędził ponad 500 dni w kosmosie, a na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej spędził aż 342 dni. Jego brat Mark, który jest emerytowanym astronautą, jest identycznym bliźniakiem i ma takie samo DNA. Zapewniło to NASA możliwość zbadania, w jaki sposób długoterminowe podróże kosmiczne wpływają na ludzkie ciało i na geny. Jak się okazuje, po powrocie Scotta na Ziemię odkryto, że jego DNA znacznie się zmieniło.

„Telomery Scotta (zakończenia chromosomów, które skracają się, przedkładając to na proces starzenia) faktycznie stały się znacznie dłuższe w przestrzeni kosmicznej.” – wyjaśnia NASA. – „Chociaż odkrycie to zostało przedstawione w 2017 r., zespół zweryfikował to odkrycie za pomocą kolejnych testów. Dodatkowo, nowym odkryciem jest to, że większość telomerów skróciła się w ciągu dwóch dni po powrocie Scotta na Ziemię.”

Większość genów Scotta rzeczywiście powróciła do normy po krótkim czasie na Ziemi, jednak nie wszystkie. Według naukowców, około 7% genów Scotta Kelly'ego wykazuje długotrwałe zmiany w porównaniu do genów jego brata.

Badanie bliźniąt było wstępnym krokiem w kierunku ostatecznej misji załogowej na Marsa. NASA planuje taką misję i obecnie pracuje nad technologią, która faktycznie umożliwi tak długą podróż. Lot na Marsa potrwa trzy lata, co oczywiście będzie najdłuższym odcinkiem do przebycia w historii lotów kosmicznych. Czy ciało ludzkie może sobie poradzić z taką podróżą? Być może już niedługo będzie nam dane się przekonać, ponieważ pierwsza załogowa misja na Marsa jest planowana na lata 30. XXI w.