Topienie lodu jest jednym z przejawów globalnej zmiany klimatu. Proces ten już zmienia oblicze naszej planety. Poziom wody w oceanie światowym rośnie, a wiele gatunków zwierząt jest zagrożonych wyginięciem. Przykładowo badanie z 2014 roku wykazało, że liczba pingwinów cesarskich do końca XXI wieku może zmaleć o jedną trzecią.

Antarktyka uważana była dotąd za stabilny region, w którym tempo topnienia lodu pozostawało w normie. Jednak w ciągu ostatnich kilku lat naukowcy odnotowali zmiany na półkuli południowej. Na przykład w 2016 roku we wschodniej Antarktydzie odkryto małe jeziora lodowcowe. Podobne zjawisko obserwowano wcześniej na lodowcach Grenlandii - jest to pierwszy etap procesu zanikania lodowca.

W nowym badaniu odnotowano niezwykle szybkie topnienie lodu morskiego w Antarktyce od września do grudnia 2016 roku. Lód topniał o 18% szybciej niż poprzednich okresach wiosennych i o 46% szybciej niż średnia.

Zmniejszenie ilości lodu w Oceanie Antarktycznym jest zjawiskiem sezonowym. Pierścień lodu otaczający Antaktydę osiąga rozmiary 15-18 milionów km² w okolicy września i maleje do 3 milionów km² w lutym. Jednak do stycznia 2017 roku powierzchnia lodu wynosiła 4,04 milionów km², a na początku marca zaledwie 2 miliony km². Jest to najmniejsza wartość w historii obserwacji satelitarnych, które prowadzone są od 1979 roku.

Badacze łączą te anomalie ze specyficzną cyrkulacją powietrza w Antarktyce. We wrześniu, październiku i listopadzie na półkuli południowej wystąpiły bardzo gwałtowne burze. Silny wiatr mógł złamać stosunkowo cienką warstwę lodu morskiego (grubości około metra), co przyspieszyło topnienie.

Również wzrost średniej temperatury w wodach graniczących z Oceanem Antarktycznym – Oceanie Spokojnym, Oceanie Indyjskim i Oceanie Atlantyckim - może mieć wpływ na topnienie lodu. Naukowcy podkreślają, że ich praca obejmuje jedynie niewielki okres czasu. Aby wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia, w jakim efekt cieplarniany wpływa na topnienie lodu, potrzebne są dalsze szczegółowe badania.