Kategorie:
Rosyjska łódź podwodna K-125 - Źródło: cargolaw.com
Superkawitacja polega na utworzeniu bąbla gazowego wokół obiektu, który zanurzony jest w wodzie. Obecnie niektóre kraje prowadzą badania nad zastosowaniem tego zjawiska fizycznego do opracowania broni, która poruszałaby się pod wodą z prędkością hipersoniczną. Jednak Chiny chcą wykorzystać superkawitację dla naddźwiękowej łodzi podwodnej.
W czasach zimnej wojny, Sowieci opracowali torpedę superkawitacyjną Szkwał, która była w stanie osiągnąć prędkość 370 km/h. Pocisk poruszając się w bąblu gazowym nie napotykał oporu ale technologia ta miała swoje minusy - przede wszystkim bardzo głośna praca oraz znacznie utrudniona możliwość manewrowania.
Naukowcy z Harbin Institute of Technology powiadomili, że pracują nad okrętem podwodnym, który poruszałby się w wodzie z ogromną prędkością, wykorzystując omawiane zjawisko. Przyszła łódź superkawitacyjna mogłaby osiągnąć aż 5800 km/h. Jak zauważyły media, podróż taką maszyną od Szanghaju do San Francisco zajęłaby mniej niż dwie godziny.
Aby opracować superkawitacyjny okręt, trzeba najpierw rozwiązać największe dwa problemy. Zanurzona maszyna musiałaby zostać uruchomiona przy prędkości 100 km/h aby wygenerować i utrzymać bąbel gazowy. Ponadto, sterowanie okrętem przy pomocy konwencjonalnych mechanizmów może okazać się niemożliwe.
Jednak profesor Li Fengchen powiedział, że uczeni mogli znaleźć rozwiązanie. Powierzchnia okrętu może posiadać specjalną błonę, która na początku przy niskich prędkościach znacznie zmniejszyłaby opór wody. Osiągając prędkość 75 km/h lub większą, maszyna mogłaby wejść w stan superkawitacyjny.
Wspomniana błona może również ułatwić sterowanie uzyskując różne poziomy tarcia w różnych częściach łodzi. Jednak Fengchen stwierdził że wciąż istnieje wiele innych problemów, które obecnie nie pozwalają na stworzenie superkawitacyjnej łodzi podwodnej.
Ocena:
|
Opublikował:
John Moll
 Redaktor współpracujący z portalem zmianynaziemi.pl niemal od samego początku jego istnienia. Specjalizuje się w wiadomościach naukowych oraz w problematyce Bliskiego Wschodu |
Komentarze
Skomentuj