Bywają takie nałogi, które są powszechnie akceptowane w społeczeństwie i nikogo nie dziwią. Nie chodzi bynajmniej o straszną i nieuleczalną chorobę jaką jest alkoholizm, ale o uzależnienie od innego dostępnego wszędzie narkotyku, jakim jest cukier.

Cukrowe ćpuny, zupełnie tak jak alkoholicy i narkomani, nie przyznają się do tego, że są ćpunami. Z wyższością patrzą oni na ludzi uzależnionych od innych substancji i wydaje im się, że ich uzależnienie jest właściwie nieszkodliwe. Jest to jednak oczywista nieprawda, ponieważ skutki zdrowotne nadużywania cukru są bardzo poważne.

Spożywanie rafinowanego cukru w dużych ilościach może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, począwszy od depresji po udar mózgu i tętniaka. Cukier często prowadzi do otyłości i różnych przewlekłych chorób jak cukrzyca typu II. Już dawno zbadano, że narkotyk ten prowadzi do niezdolności organizmu do kontroli poziomu glukozy we krwi. Regularne spożywanie dużych dawek cukru w każdej postaci prowadzi po prostu do anormalnego utrzymywania się wysokiego poziomu insuliny w organizmie.

To jednak nie wszystko. Otyłość i utrudnienie skutecznego trawienia węglowodanów może prowadzić do innych chorób, takich jak osłabienie zdolności widzenia w nocy, a nawet utraty wzroku, oraz chorób nerek, układu krwionośnego i wątroby. Osoby przestające używać cukru często odczuwają też nadpobudliwość, wahania nastroju, a nawet depresja.

Zastanawiające jest te to, że cukroholicy mówią tak samo jak wszystkie ćpuny. Twierdzą, że nie ma żadnego problem, że kontrolują swój nałóg i mogą w każdej chwili przestać go jeść. Oczywiście są to wszystko kłamstwa, którymi cukrowi narkomani oszukują samych siebie. Tak jak w przypadku każdego nałogu jest to tylko mrzonka. Nawet gdy zdarzają się okresy bez spożywania tego narkotyku prawie każdy cukrowy ćpun wraca do swojego nałogu.