Należy przede wszystkim zrozumieć, że nawet pomoc dla imigrantów ma swoje granice. Jeśli będziemy przyjmować po kilka tysięcy ludzi dziennie, za jakiś czas liczba ta wzrośnie do kilkunastu tysięcy. Tej fali imigrantów nie da się powstrzymać w taki sposób i ostrzegano przed tym już lata temu. 

Szwecja jest drugim państwem w Europie, które przyjmuje uchodźców bez żadnych ograniczeń. Efektem tego jest powstanie wielokulturowego społeczeństwa, które nie wyjdzie temu państwu na dobre. Muzułmańscy imigranci palą szwedzkie flagi, nie asymilują się i stawiają jedynie żądania. W kraju powstają getta, do których wjechać boi się nawet policja. Przyjeżdżają oczywiście po świadczenia socjalne, lecz teraz pojawia się problem z ich utrzymaniem. Władze rozważają podwyższenie podatków.

Aż chciałoby się powiedzieć, że Anders Breivik ostrzegał przed tym jeszcze w 2011 roku. Jak sam wtedy przyznał, chciał dokonać wstrząsu aby wszyscy zwrócili uwagę na postępujący w Europie multikulturalizm. Postanowił więc dokonać aktu terroru, zabijając 77 osób.

Można powiedzieć że Szwecja jest najbardziej "solidarna" z Niemcami ale nawet w tym kraju po prostu kończą się możliwości pomocy dla imigrantów. Władze nie są już w stanie zapewnić kolejnych mieszkań. Przyjezdni zmuszani są "mieszkać" w namiotach.

Minister sprawiedliwości i migracji Morgan Johansson oświadczył, że uchodźcy muszą zacząć szukać mieszkań na własną rękę ponieważ nie ma gwarancji iż wszyscy otrzymają zakwaterowanie. Ewentualnie kraj może zacząć brać przykład od Niemiec i konfiskować mieszkania. W zeszłym roku pracownik społeczny Anders Wilhelmsson dał taką propozycję i wskazał na zapis w konstytucji, według którego odebranie czyjegoś mienia jest jak najbardziej możliwe, gdy przyczyni się to dla wspólnego dobra.

Jednak obecnie szwedzkie władze proponują aby imigranci, którzy nie chcą szukać sobie mieszkań, powrócili i pozostali już w Niemczech lub w Danii. Na dzień dzisiejszy ograniczenie napływu imigrantów nie wchodzi w grę - mimo iż Szwecji grozi upadek, Szwedzi mogą stać się mniejszością we własnym kraju a za kilkanaście lat będą żyć w kraju trzeciego świata.