W tym roku złożyło się tak dziwnie, że Wielkanoc prawosławna jest w tym samym czasie kiedy obchodzą ją Katolicy i Protestanci. Taki zbieg można nazwać wyjątkowym. Wielkanoc to czas wspominania ostatnich chwil życia Jezusa Chrystusa.

Jest to kulminacja tak zwanego Wielkiego Tygodnia. W całej Polsce odbyły się uroczyste śniadania, podczas których kultywowano te same, co zwykle rytuały. Stukamy się jajkami i życzymy sobie wszystkiego najlepszego.

Jutro czeka nas dzień zwany śmigusem dyngusem. Jest to oczywiście zwyczaj prasłowiański. Śmigus pierwotnie polegał na biciu witkami wierzby lub palmami po nogach i oblewaniu się zimną wodą, co symbolizowało oczyszczenie z zimowego brudu i chorób. Na śmigus nałożył się zwyczaj dyngusowania, dający możliwość wykupienia się pisankami od lania.

Zwyczaj taki nazywał się włóczebnym i polegał na odwiedzaniu innych osób. Dyngus wywodził się od wiosennego zwyczaju składania wzajemnych wizyt u znajomych i rodziny połączonych ze zwyczajowym poczęstunkiem, a także i podarunkiem, zaopatrzeniem w żywność na drogę. Do dzisiaj Słowianie w ten dzień zwykle odwiedzają rodzinę.

Wesołych Świąt!