W zeszłym roku niekwestionowaną atrakcją astronomiczną była kometa ISON. Jej ekstremalnie bliskie spotkanie z atmosferą Słońca skończyło się dla niej dezintegracją, ale pozostałością po jej obecności jest z pewnością pas przestrzeni, w którym skumulował się gruz pozostawiony za tym ciałem niebieskim. Ziemia właśnie wlatuje w ten obszar.

Astronomowie z wielu krajów po przeanalizowaniu pozycji naszej planety i pasa pozostałości komety ISON, stwierdzili, że pod koniec grudnia i przez styczeń, będziemy świadkami licznych obiektów wpadających w naszą atmosferę. Zdaniem specjalistów nie powinny to być fragmenty większe niż kilkumetrowe, ale nie można zupełnie wykluczyć pojawienia się fragmentu nawet wielkości meteoru czelabińskiego.

Bardzo możliwe, że kilkumetrowy obiekt, który spadł na poczatku stycznia gdzieś do Atlantyku, również należał do rodziny komety ISON. Ilość notowanych na całym świecie kul ognistych rośnie, ale do pewnego momentu można było to tłumaczyć poprzez występowanie na początku stycznia roju meteorów, Kwadrantydów. Jednak jego oddziaływanie powoli się kończy, a ilość występujących zdarzeń rejestrowanych przez rozmaitych łowców meteorów systematycznie wzrasta.

Według ostatnich informacji szczytu aktywności tego roju "isonidów" należy się spodziewać 15 lub 16 stycznia. W okolicy tych terminów warto częściej spoglądać w niebo.  Amerykańscy łowcy meteorów donoszą o przynajmniej 21 dużych kulach ognia zarejestrowanych ostatnio nad USA. Astronomowie nie są pewni, czy Isonidy wystąpią tylko raz, co wydaje się najbardziej prawdopodobne dla komety nieokresowej, czy też staną się stałym elementem styczniowego nieba i swego rodzaju pamiątką po komecie C/2012 S1 zwanej ISON.