Lewicowe ośrodki medialne od wielu lat wpajają nam do głów, że zgoda na zabijanie nienarodzonych dzieci to dowód postępu kraju. Teraz okazuje się jednak, że ekonomiczny ucisk na tubylcach z Polski doprowadził do tego, że mało kto w ogóle chce mieć dzieci, bo ludzi na nie po prostu nie stać. Mimo to niektórzy je mają i niebezpiecznie rośnie liczba zabójstw maluchów. Niektóre z morderczyń stają się nawet dla tych mediów celebrytkami. Wszystko to powoli uzmysławia nam, że nasze społeczeństwo się zmienia, wręcz dziczeje. 

W kształtowaniu patologicznych i egoistycznie nastawionych postaw społecznych winne są przede wszystkim media, które w ciągu ostatniej dekady stworzyły wizerunek fajnego singla i singielki, od których fajniejsi są tylko homoseksualiści. Seriale telewizyjne pokazują beztroskie życie w ekskluzywnych apartamentach bez problemów takich jak drące się niemiłosiernie dziecko. Nic dziwnego, że gdy natura powoduje, że gdy wbrew wszelkim próbom zabezpieczeń antykoncepcyjnych mały człowiek jednak się pojawia na świecie, ludzie mają przed oczami to jak wyglądało ich życie przed pojawieniem się takiego szkraba i jak wygląda dzisiaj.

Niektórzy przełkną wszystkie zgryzoty wywoływane przez państwo, które stara się jak może, aby finansowo zniszczyć rodziny, ale zdarzają się też tacy, którzy za wszelką cenę pragną wrócić do stanu, gdy dziecka nie było. To właśnie tacy ludzie zasilają grupę zwyrodnialców, którzy zaczynają obecnie zabijać swoje dzieci. Część z nich zabijała z premedytacją, a część z głupoty i w napadzie szału. Bez względu na pobudki dzieciobójcy stają się plagą naszych czasów.

Powszechna zgoda na aborcję stoi trochę w sprzeczności ze zdecydowanymi reakcjami państwa na zabijanie dzieci. Od zeszłego roku znane są postulaty włoskich naukowców współpracujących nawet z Uniwersytetem w Oxfordzie, czyli jednej z najbardziej znanych uczelni na świecie, którzy stworzyli pojęcie aborcji po porodzie,

Już ponad rok temu Francesa Minerva i Antonio Giubilini opublikowali w prasie naukowej artykuł, w którym przekonywali, że dzieci z wrodzonymi wadami genetycznymi trzeba po prostu mordować po urodzeniu. Autorzy tych szokujących stwierdzeń mają tytuły doktorskie z filozofii i etyki medycznej. Co więcej idą oni ze swoimi postulatami nawet dalej i proponują, żeby to rodzice mogli decydować, czy zabić swoje, nawet zdrowe dziecko, na przykład gdy nie stać ich na jego utrzymanie i wychowanie. Stąd już tylko krok do tego co obserwujemy obecnie w Polsce. Przypadek z Łodzi gdzie zakatowano trzymiesięczną dziewczynkę, ci pseudonaukowcy z pewnością uznaliby za uprawnioną aborcję po urodzeniu z przyczyn ekonomicznych, lub hedonistycznych.

Włoscy etycy swoje postulaty motywują tym, że według nich dziecko może dopiero stać się osobą i nie jest nią w pierwszym etapie swojego życia, więc nie powinno go dotyczyć takie samo prawo jakie dotyczy dorosłych. Takie rozumowanie prowadzi do zrównania zabijania nienarodzonych i narodzonych dzieci. W praktyce oznacza to też przesunięcie się granicy, od której zwolennicy aborcji uznawaliby, kiedy mówimy o płodzie a kiedy o dziecku.

To, że o takich rzeczach w ogóle rozmawiają naukowcy wskazuje nam w jakim niebezpiecznym europejskim reżimie żyjemy. Wszak to unijni etycy wpadają na pomysły takie jak zabijanie nienarodzonych, starszych i  chorych. Jest to już świat odwrócenia wartości stanowiących przez wiele wieków o podwalinach naszej cywilizacji. Zaczynamy po prostu powielać pomysły znane ze starożytnej Sparty lub z nazistowskich Niemiec, gdzie słabi musieli zginąć.

Niektórzy sugerują, że zakaz propagowania faszyzmu jest podyktowany troską o to, aby obywatele nie zauważyli podobieństw między tamtą ideologią a obecnym liberalizmem. Być może wkrótce nikogo już nie będzie oburzało to, że jakiś rodzic zabił swoje dziecko. Wystarczy odpowiednia propaganda i tresowanie ludzi w postępowym duchu od najmłodszych lat zwane eufemistycznie "edukacją". Widzieliśmy skutki takiego zestawienia w latach trzydziestych i czterdziestych na zachód od Polski i wiemy czym się to skończyło.