Dwutlenek węgla w różny sposób dostaje się do oceanów tworząc kwas węglowy. W efekcie wywiera to wpływ na ekosystemy morskie grożąc wyginięciem niektórych form skorupiaków. Współczynnik pH Oceanu Południowego obniża się, więc rośnie kwasowość a tym samym zwiększeniu ulega stężenie jonów wodorowych. Prowadzi to do tego, że mieszkańcy podwodnego świata nie mają wystarczająco dużo budulca potrzebnego do budowy muszli.

Na niewielkim obszarze Oceanu Południowego ślimaki morskie mają znacznie słabsze muszle, częściowo rozpuszczone. Jest to dowód na to, że mieszkańcy głębin cierpią na zakwaszenie mórz. Zwolennicy antropogenicznego pochodzenia nadmiaru CO2 w atmosferze twierdzą, ze to przemysłowy dwutlenek węgla rozpuszcza się na powierzchni oceanu. Nie jest to jednak takie pewne ponieważ pomijanie emisji podwodnych, o których prawie nic nie wiemy powoduje, ze wnioski wyciągane są na podstawie bardzo niepełnych danych.

Brytyjscy uczeni już w 2008 roku pozyskali próbki zwierząt, pteropodów, których muszle po powiększeniu mikroskopem elektronowym wykazywały znaki daleko idącej dekompozycji. Bez względu na to jak dwutlenek węgla dostał się do oceanu zmienia on jego chemię, ponieważ rozpuszcza się w wodzie, tworząc kwas węglowy.  Teraz pH obniża się o około 0,1% na wiek i jest to najwyższy wskaźnik w ciągu ostatnich 300 milionów lat.  Badania laboratoryjne wykazały więcej dwutlenku węgla to więcej jonów wodorowych w wodzie. Reagują one z jonami węglanowymi i nie ułatwiają utworzenia węglanu wapnia.

Najbardziej narażone są organizmy, które mają powłokę zbudowaną całkowicie z aragonitu (forma węglanu wapnia), który jest bardzo wrażliwy na wzrost kwasowości.  W roku 2050 w oceanie będzie poważny niedobór tej substancji. Na kuli ziemskiej już dzisiaj znajdują się miejsca o niedoborach aragonitu. Są to nie tylko obszary w okolicy Antarktydy, ale też na północnym wybrzeżu Kanady.

Jedynym sposobem na powstrzymanie zakwaszenie oceanu wydaje się być zmniejszenie emisji dwutlenku węgla. Sugeruje się, że można by dodawać do oceanu kilka megaton wapna, w celu zmniejszenia kwasowości. Jednak, według ekspertów, nie jest to praktycznie możliwe. Wyniki badań na które powołujemy się w niniejszym artykule opublikowano w czasopiśmie Nature Geoscience.

Źródła:

http://www.newscientist.com/article/dn22531-animals-are-already-dissolving-in-southern-ocean-acid.html

http://www.nature.com/ngeo/journal/v5/n12/full/ngeo1635.html