Objętość słodkiej wody trafiającej do Arktyki rosła od 60 lat. W tej chwili słodkiej wody jest o 10% więcej niż w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. To niestety prawie na pewno spowoduje restrukturyzację arktycznych prądów oceanicznych. Problem dostrzegli w końcu naukowcy i opublikowano na ten temat ciekawe opracowanie w najnowszym numerze prestiżowego magazynu Nature.

Jak twierdzą naukowcy z USA, Chin, Niemiec, Japonii i Wielkiej Brytanii w ciągu ostatnich 60 lat odpływ słodkiej wody w rejonach arktycznych wzrastał średnio o 1,7 kilometrów sześciennych rocznie. To odpowiada ilości wody w dużym jeziorze.

Uczeni badali zjawisko pod względem odnalezienia powodów większego przyboru tego typu wody. Początkowo sądzono, że przyczyna tkwi w topniejącej wiecznej zmarzlinie jednak szybko okazało się, że za przybór następuje w rzekach i jest spowodowany większą ilością opadów. Rośnie też wilgotność w strefach podbiegunowych. Większe opady są spowodowane pojawieniem się nowych, wcześniej nieobserwowanych prądów powietrznych.

Oprócz tych teorii jest też taka, że przybór wody w atmosferze i w oceanach to nie tyle topnienie lodu, które niewątpliwie występuje, co raczej przybór wód gruntowych pochodzących z głębi Ziemi. Jeśli rzeczywiście zachodzi taki proces to przede wszystkim będzie to trudno w jakikolwiek sposób kontrolować a skutki, jakie wywoła mogą prowadzić do błędów w ocenie sytuacji.

Trzeba zaznaczyć, że zmiany ilości słodkiej wody w Arktyce to przede wszystkim zmiany gęstości wody, co musi wpływać na ułożenie prądów oceanicznych stanowiących swoiste pasy transmisyjne dla cyrkulacji atmosferycznej. System prądów morskich o różnych temperaturach stanowi zabezpieczenie stabilizacyjne dla klimatu. Jeśli dochodzi do zmian ich cyrkulacji oznacza to również, że będziemy mogli zobaczyć znacznie więcej ekstremalnych zjawisk pogodowych. Niektórzy mogą słusznie zauważyć, że właśnie to widzimy w 2012 roku.