Odkryto piąty księżyc Plutona

 

11 lipca Alan Stern z Southwest Research Institute w Kolorado - szef misji „New Horizon”, która stawia sobie za cel doprowadzenie sondy kosmicznej w pobliże Plutona - napisał na Twitterze:

„Z ostatniej chwili: Pluton ma coraz większe towarzystwo – odkryliśmy piąty księżyc! Spodziewamy się odnaleźć ich więcej! Za każdym razem gdy wytężamy wzrok, udaje się dostrzec coś nowego.”

Do tej pory znane były  4 satelity Plutona: Charon, Hydra, Nix i P4 (ten ostatni został odkryty na zdjęciu wykonanym Teleskopem Hubble’a praktycznie równy rok temu – 28 czerwca 2011 r.).

 

Najnowszy księżyc został zauważony przez Marka Showaltera z Instytutu SETI w Mountain View w Kalifornii, gdy ten przeglądał zdjęcia zrobione właśnie przez teleskop Hubble’a. Satelitę znaleziono w dziewięciu zestawach zdjęć z 26, 27 i 29 czerwca oraz 7 i 9 lipca tego roku.

 

Nowy księżyc otrzymał tymczasowe oznaczenie S/2012 (134340) 1 – zaś skrótowo przydzielono mu nazwę P5.  Poruszający się po kołowej orbicie w odległości około 47 tysięcy kilometrów od swej planety, P5 przypuszczalnie jest nieregularnego kształtu, oraz niewielkich rozmiarów –  jego średnica waha się od 10 do 25 kilometrów. Wraz z P4 są najmniejszymi satelitami Plutona.

 

Ciekawostką jest pewna zależność, jaką zaobserwowano pomiędzy Plutonem a jego księżycami – Charon potrzebuje 6,5 dnia aby go okrążyć. Orbita po której porusza się P5 jest trzy razy dłuższa od tej, po której dryfuje Charon. Okrążenie Plutona zajmuje Nix cztery razy więcej czasu niż Charonowi, pięć razy więcej niż P4 i sześć razy więcej niż Hydrze.

„Księżyce formują serię zgrabnie zagnieżdżonych orbit trochę jak rosyjskie lalki. Sposób w jaki się poruszają jest zsynchronizowany – na pewno nie jest to dziełem przypadku. Na razie jednak nie wiemy co jest tego przyczyną.” – powiedział Showalter.

Pluton został odkryty w 1930 roku przez Amerykanina Clyde’a Tombaugha. Przez wiele lat był uznawany za 9 planetę Układu Słonecznego, jednak z czasem zaobserwowano w jego pobliżu obiekty o podobnym rozmiarze. W końcu – w 2006 roku - zarówno Pluton, jego księżyce jak i sąsiednie obiekty zostały oficjalnie określone mianem planet karłowatych.

 

Pierwszego i największego  satelitę - Charona– zaobserwowano prawie 35 lat temu. Ze względu na to, iż Charon w swym tańcu z Plutonem wirują wokół wspólnego środka masy, znajdującego się ponad powierzchnią Plutona, oraz stanowią układ podwójnie synchroniczny (są do siebie stale zwrócone tymi samymi stronami) - istnieją opinie, że relacja Plutona i jego ogromnego księżyca  nie jest typu: planeta - satelita. Przypuszcza się, że może to być podwójny układ planet karłowatych.

 

Naukowców wciąż zastanawia to, że relatywnie niewielki Pluton ma tak dużo księżyców. Według jednej z hipotez wszystkie one są pozostałością po kolizji pomiędzy tym zlodowaciałym karłem, a innym dużym obiektem pasa Kuipera. Być może uzyskamy więcej znacznie więcej danych w roku 2015 - wtedy to sonda "New Horizon" ma dotrzeć w pobliże Plutona, byc zbadać jego atmosferę  i okolice.